Saturday, December 24, 2011

അദൃശ്യ അസ്പര്‍ശങ്ങള്‍


ഇട്സ് റിടിക്കുലസ്

നോ...അബ്സല്യൂറ്റ്‌ലി കറക്റ്റ്

"ഏയ്‌, ഗയ്സ് വാട്സ് റോംഗ് വിത്ത്‌ യു?"

ഒറ്റ ഇറുക്കിനു കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഗ്ലാസ്‌ കാലിയാക്കി, സിഗരറ്റ് കുത്തിക്കെടുത്തി ചന്ദ്രശേഖര്‍ എണീറ്റു. അയാള്‍ തൊട്ടടുത്തുള്ള ടേബിളില്‍ ഇരുന്നു റമ്മികളി കാണുകയാരിരുന്നു. ഒരു സ്ക്രൂട്ടും തുടര്‍ന്ന് അഞ്ചു ഫുള്ളും കൊടുത്ത് കൊടുത്തു സര്‍വ്വകാല റിക്കോര്‍ഡ്‌ ഇട്ടു നേരത്തെ നേരത്തെ ഔട്ടായി.

അപ്പോഴാണ് ജയകൃഷ്ണനും ഷെറിന്‍കോശിയും തമ്മില്‍ തര്‍ക്കം.

കസേരവലിച്ചു തിരിച്ചിട്ടു ചന്ദ്രശേഖര്‍ ഇരുന്നു.

എന്താ പ്രശ്നം?”

ഏയ്‌ ചുമ്മാതെ, എല്ലാം ഇവന്‍റെ തോന്നല്‍ ആണ്?” ഷെറിന്‍കോശി ചുണ്ട് കോട്ടി.

അല്ല, ഐ കുഡ് റിയലൈസ് ഇറ്റ്‌..... ജയകൃഷ്ണന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ചുവരുകളെ നോക്കി വിദൂരതയില്‍ ഫോക്കസ്‌ ചെയ്തതുപോലെ തോന്നി.

ഷൂട്ട്‌ അറ്റ്‌ പോയിന്റ്‌ ബ്ലാങ്ക്, ഡിയര്‍ ചന്ദ്രശേഖര്‍ പൊതുവേ സ്ത്രൈണത നിറഞ്ഞ ശബ്ദത്തില്‍ കൊഞ്ചിയപ്പോള്‍ അറപ്പോടെ ഷെറിന്‍ കോശി ചിരിച്ചു.

കുറെ നാളുകളായി ഞാന്‍ എന്ത് വിചാരിച്ചാലും ആകസ്മികതപോലെ അത് നടക്കുന്നു

ഹ..ഹ...ഹ.. എനിക്ക് ഒരു ബ്ലൂ ലേബല്‍ ഡബിള്‍ലാര്‍ജ്‌ ഫ്രീയായിത്തരന്‍ ബാര്‍ ഓണറിന് തോന്നാന്‍ വിചാരിക്കെടാചന്ദ്രശേഖര്‍ അട്ടഹസിച്ചു.

ഡോണ്ട് ബി സൊ സില്ലി, നമ്മുടെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തില്‍ സാധാരണ നടക്കാന്‍ നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് മാത്രം. ഒന്നിനും ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമില്ലാതെ പോകുന്നു.ജയകൃഷ്ണന്‍റെ ശബ്ദം അല്പം പതറിയിരുന്നു.

ചന്ദ്രശേഖറിന്‍റെ ശബ്ദത്തിനു ഇപ്പോള്‍ ഒരു കൌമാരക്കാരന്‍റെ ഘനം കിട്ടി, “കമോണ്‍ യാര്‍, ടെല്‍ ഇന്‍ ഡീറ്റെയില്‍

ഓഫീസില്‍ ഇന്നലെ ലേറ്റ് ആയിപ്പോയി. ബോസ് ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി ലേറ്റ് ആയി വന്നു. ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് ഉണര്‍ന്നു, എന്തോ ഒരു ശബ്ദം. ബെഡ് സ്വിച്ച് ഇട്ടു കറന്റില്ല. വെട്ടത്തിന് കൊതിച്ചു. പെട്ടെന്ന് ഒരുമിന്നല്‍,. ഇടിയുടെ ഒച്ച പോലും ഇല്ല. അല്പം തുറന്ന ജനാലയിലൂടെ നുഴഞ്ഞുകയറാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന പൂച്ച. അതിനടുത്ത് ടോര്‍ച്ച്. പൂച്ചയെ വിരട്ടി ടോര്‍ച്ചുമായി പുറത്തിറങ്ങി. തെളിഞ്ഞ ആകാശം. മഴക്കാറ് എങ്ങുമില്ല. എവിടെ നിന്നാണ് ഈ മിന്നല്‍ എത്തിയത്?”

ചന്ദ്രശേഖര്‍ അയാളുടെ എണ്ണാവുന്ന മീശയിലെ ചില രോമങ്ങളെ ശക്തമായി പിടിച്ചു വലിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

ആശാനെ, ആ മുടിവിട്. മുടിനിഴല്‍ പ്രദേശം ഇപ്പോതന്നെ ഇഷ്ടം പോലെയുണ്ട്. ബാക്കി വട്ടു കൂടെ പോരട്ടെടാ, ജയാ.ഷെറിന്‍കോശിക്ക് പുച്ഛം.

മറ്റൊരു ദിവസം കാര്‍ സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ആയില്ല. ടാക്സിപിടിക്കാന്‍ ഒന്നര കിലോമീറ്റര്‍ നടക്കണം. ഓഫീസില്‍ ഇന്‍സ്പെക്ഷന്‍. തളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ബോസ്സിന്‍റെ ഫോണ്‍. വീട്ടില്‍ തന്നെ നില്‍ക്കണം, കാറ് വരുന്നു. ഇന്‍സ്പെക്ഷന്‍ ടീമിനെ എയര്‍ പോര്‍ട്ടീന്നു റിസീവ് ചെയ്യണം.

അത് നേരത്തെ അറിയില്ല.?

ഞാന്‍ അല്ല, വേറൊരു അസിസ്റ്റന്റ്‌ മാനേജറെ അതിനു ഫിക്സ് ചെയ്തതാ. അയാളുടെ അമ്മ അന്ന് രാവിലെഹോസ്പിറ്റലൈസ് ആയി.


മറ്റൊരു ദിവസം രാവിലെ ചായിടാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ ഗ്യാസ് ലൈറ്റര്‍ കത്തുന്നില്ല. പുറത്ത് പത്രം വീഴുന്ന ശബ്ദം. നിവര്‍ത്തിനോക്കിയപ്പോള്‍ അതിനുള്ളില്‍ ഒരു തീപ്പെട്ടി.

ഫാര്‍ച്യൂണ്‍ കംസ് ടുഗെതെര്‍, മിസ്സറീസ് വില്‍ ഫാളോ ഇന്‍ ബറ്റാലിയന്‍ എല്ലാപേരും ഒന്നിച്ചു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. എക്സ്ഗള്‍ഫ് അനന്തന്‍.

ഗള്‍ഫ്‌ വിട്ട ശേഷം പച്ചപിടിച്ച അപൂര്‍വ്വം ചിലരില്‍ ഒരാള്‍.. എമു വളര്‍ത്തല്‍ വമ്പിച്ച ലാഭമാണെന്നു മനസ്സിലാക്കി വിജയിച്ചയാള്‍ മണലാരണ്യത്തില്‍ കിടന്ന നീണ്ട പതിമൂന്നു വര്‍ഷങ്ങള്‍ അയാള്‍ക്ക് വല്യ സമ്പാദ്യം നല്‍കിയില്ല. കാശ് തീര്‍ന്നു മറ്റൊരു ജോലിയും കിട്ടാതാകുമ്പോള്‍ അയാള്‍ മടങ്ങി പോയ്ക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഗള്‍ഫില്‍ പോകാന്‍ വിസക്ക് അഞ്ചുപൈസ പലിശയില്‍ പണം തരാന്‍ ദാരിദ്ര്യം പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന ബന്ധുക്കള്‍ പോലും തയാറാകും. പെട്ടിക്കട തുടങ്ങി നാട്ടില്‍ ഒതുങ്ങിക്കൂടാന്‍ പത്തായിരം രൂപ പോലും ആരും തരില്ല. അയാള്‍ക്ക് ഗള്‍ഫില്‍ എന്ത് ജോലിയായിരുന്നുവെന്നു ചോദിച്ചാല്‍ ഒരേ ഉത്തരം രണ്ടു പ്രാവശ്യം കിട്ടില്ല. മാക്‌ഡോവല്‍  റമ്മിന് പെഗ്ഗിനു നൂറ്റമ്പത് രൂപ വിലയുള്ള ഈ ക്ലബ്ബില്‍ വരാന്‍ കഴിഞ്ഞത് ഗള്‍ഫ്‌ വിട്ടശേഷം മാത്രം. അയാളുടെ ഷാര്‍പ്പ് അനലൈസേഷനില്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും മതിപ്പ്.

ജയകൃഷ്ണന്‍, എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നു. നമ്മള്‍ എല്ലാപേരും പരിപൂര്‍ണ്ണമായ ജീവിതം ജീവിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. പലപ്പോഴും ചെറിയ നിസ്സാഹായതകളില്‍പ്പെടുമ്പോള്‍ ഒരു മിറാക്കലിനായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കും. ആകസ്മികമായി ചിലപ്പോള്‍ അത് സംഭവിക്കും. പക്ഷെ അത് തുടര്‍ന്ന് കൊണ്ടേ ഇരിക്കണമെങ്കില്‍ ഒരു ശക്തിയുടെ പ്രേരണ ആവശ്യമാണ്‌.

ആഗ്നോസ്റ്റിസിസം ഫാളോ ചെയ്യുന്ന ജയകൃഷ്ണന് ഈ പറച്ചില്‍ അരോചകമായി.

ശരിക്കും ഞാന്‍ എക്സ്പീരിയന്‍സ് ചെയ്യുന്നു. കഴിഞ്ഞ ഒരുമാസമായി എന്തും നടക്കുന്നു. ഒരു പരിപൂര്‍ണ്ണ ജീവിതം നയിക്കുന്ന പോലെ തോന്നുന്നു. ബട്ട്‌ ഐ കാന്‍റ് ബിലീവ് ദാറ്റ്‌ സം ഫോഴ്സസ് ആക്ട്സ് ബിഹൈന്‍റ് ദിസ്‌.

മോനെ, നീ നിന്‍റെ അപ്പൂപ്പനെ കണ്ടി..............ഷെറിന്‍കോശിയെ ജയകൃഷ്ണന്‍ തടഞ്ഞു.

ഡോണ്ട് ഒഫന്‍റ് വിത്ത്‌ സച് നാസ്റ്റി ക്വെസ്റ്റ്യന്‍, വെതര്‍ ഐ സൊ മൈ ആന്‍സ്‌സ്റ്റേഴ്സ്. മുത്തശ്ശനെ കണ്ടിട്ടില്ല, അങ്ങനെ ഒരാള്‍ ഉണ്ട്. ആ ഇരുട്ടില്‍ നോക്ക് ഒന്നും കാണുന്നില്ല. അവിടെ മുന്നൂറു കിലോയില്‍ ഒരു കറുത്ത നടക്കുന്ന തലയില്ലാത്ത ഫാതരഹഎന്നാ ഒരു സാധനം ഉണ്ടെന്നു എല്ലാപേരും പറഞ്ഞാല്‍ താന്‍  വിശ്വസിക്കുമോ? കേട്ട കാര്യങ്ങള്‍ നമ്മള്‍ വിശ്വസിക്കാം, വിസ്വസിക്കാതിരിക്കാം. യു സീ, ദ ലോജിക്, ട്രൂത് ആന്‍ഡ്‌ ഹാപ്പനിംഗ്സ് ഹാസ്‌ ടു അനലൈസ്ട് ഓണ്‍ ഇട്സ് മെരിറ്റ്

ചന്ദ്രശേഖര്‍ ഇടയ്ക്കു കയറി ,” ആശാനെ ഇതിനെ ലക്ക്, കോ-ഇന്സിടന്റ്സ് എന്നൊക്കെ പറയാം

ലോട്ടറി അടിക്കുന്നതും ഒരു കോ-ഇന്സിടന്റ് ആണ്. എടുക്കുന്ന നമ്പര്‍,റാഫിളില്‍ വീഴുന്ന നമ്പര്‍..... ഈ ഇന്സിടന്റുകള്‍ ഒന്നാകുമ്പോള്‍, അതിനെ കോ-ഇന്സിടന്റ് എന്ന് പറയുമോ? ലക്ക്, കോ-ഇന്സിടന്റ് ആര്‍ എന്ടയര്‍ലി ഡിഫറന്റ്റ്‌ ഫ്രം മിറാക്കിള്‍.. മിറാക്കിലിനു പിന്നില്‍ ഡിസയര്‍ ഉണ്ട്, അര്‍ജുണ്ട്.... പ്രാര്‍ത്ഥനയുമുണ്ട്.അനന്തന്‍ ഒന്ന് സ്കോര്‍ ചെയ്തു.

നമുക്ക് ഈ പ്രശ്നത്തില്‍ ഇനി എന്ത് ചെയ്യാം?”, ജയകൃഷ്ണന്‍ അനന്തനെ നോക്കി.

നമ്മുടെ അല്ല നിന്‍റെ, പറയെടോ മിഷിറൊട്ടിക്കും പനീര്‍മാസലക്കും ടാലിനുംഷെറിന്‍കോശി മുന്നോട്ടാഞ്ഞു കൈമുട്ടുകള്‍ മേശപ്പുറത്താക്കി.

 ആഹാരം കഴിഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങി.

ഒരു ചട്നിചമന്‍ബാര്‍ കൂടെ ആകാമെന്ന് ജയകൃഷ്ണന്‍. ഷെറിന്‍കോശി കടകംവെട്ടി ഒഴിഞ്ഞു മാറി, “ മക്കളെ, സമയം കറക്റ്റ്‌ പത്ത്. പാന്‍ കോര്‍ണറില്‍ പോകാന്‍ മിനിമം ഫോര്‍ടി മിനിട്സ് ഡ്രൈവിംഗ്. ഏഴു സിഗ്നല്‍. നടക്കില്ല. അവന്‍ റയില്‍വേയുടെ ബുക്കിംഗ് കൌണ്ടര്‍ പോലെയാ. പത്തര ആയാല്‍ ഷട്ടറിടും.

അനന്തനിലെ രമാനുനാജന്‍ ഉണര്‍ന്നു,” ഏഴു സിഗ്നലും നയന്റി മിനിട്സിലാണ് ചേഞ്ചോവര്‍. എല്ലാ സിഗനിലും മുന്നില്‍ കിടക്കുന്ന വണ്ടികളുടെ നീളം കൂടി കണക്കാക്കിയാല്‍ തൊണ്ണൂറിന്‍റെ ആദ്യപാദത്തില്‍ എത്തണം. ഓരോ സിഗ്നലിനിടയിലുള്ള ഡ്രൈവിംഗ് ടൈം നയന്റിയുടെ മള്‍റ്റിപ്പില്സ്.........

എടോ, താന്‍ ഗള്‍ഫില്‍ പത്തു തോറ്റ അറബികളെ കണക്ക് പഠിപ്പിക്കുകയായിരുന്നോ? വണ്ടി വെട്ടിച്ചു ഞാന്‍ വല്ല ഇലക്ട്രിക് പോസ്റ്റിലും ഇടിക്കും.കണക്കിന്‍റെ മൂന്നാം നാളുകാരന്‍ ജയകൃഷ്ണന് കലി കയറി.

ഓരോ സിഗ്നലിലും ഗ്രീന്‍ കാണുമ്പോള്‍ ചന്ദ്രശേഖറും അനന്തനും പരസ്പരം നോക്കി. ഷെറിന്‍ കോശി ഒന്നും ശ്രദ്ദിച്ചില്ല. അഞ്ചു സിഗ്നല്‍ പിന്നിട്ടു. പെട്ടെന്ന് സൈഡിലുള്ള ഒരു ലെയിന്‍ റോഡില്‍ നിന്ന് ഒരു ബൈക്ക്‌ മുന്നില്‍ ക്രോസ് ആയിക്കയറി മുന്നോട്ടു ചീറിപ്പാഞ്ഞു. തൊട്ടു തൊട്ടില്ലെന്നു തോന്നി. അവന്‍ ഒന്നുമറിഞ്ഞില്ലെന്ന ഭാവത്തില്‍ കുതിച്ചു പാഞ്ഞു. 

ഏഴു സിഗ്നലും ഗ്രീന്‍.. ജയകൃഷ്ണനെ യോഗിയെപ്പോലെ ചന്ദ്രശേഖര്‍ നോക്കി.

 സമയം പത്ത് മുപ്പത്തിയഞ്ച്.

കട അടച്ചു കാണണം. അവര്‍ നടന്നു ...

കട അടച്ചിട്ടില്ല. എന്താ ഇന്ന് ലേറ്റ്?

, എന്താന്ന് അറിയില്ല സാര്‍ പത്തുമണിമുതല്‍ മനസ്സിന് എന്തോ സ്വസ്ഥത
ഇല്ലാത്തപോലെ, ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ തോന്നുന്നില്ല.

ജയകൃഷ്ണന്‍റെ മുഖത്ത് വല്ല ദിവ്യപ്രകശമുണ്ടോന്നു ചന്ദ്രശേഖറും അനന്തനും സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.
..................................................................................................................................

ഷെറിന്‍ കോശി ഓഫീസ് റൂമിലെ ഹാംഗറില്‍ കോട്ട് തൂക്കിയിട്ടു. ടൈ ഒന്ന് ലൂസാക്കി. മുടി ചീകുമ്പോള്‍ ഇന്റര്‍കോം ശബ്ദിച്ചു.

സാര്‍, വന്‍ മിസ്റ്റര്‍ ചന്ദ്രശേഖര്‍ ഓണ്‍ ലൈന്‍.

കണക്ട് ഇറ്റ്‌

ഡാ, ഞാനും അനന്തനും ലൈനിലുണ്ട്, കോണ്‍ഫറന്‍സ്കോള്‍ ആണ്. ഇന്നലത്തെ കാര്യം വിശ്വസിക്കാനാകുന്നില്ല.

ബുള്‍ ഷിറ്റ്‌...രാവിലെ വേറൊന്നുമില്ലേ?”

കോശി, സ്പെയര്‍ ഫൈവ് മിനിട്സ് ഫോര്‍ മി ഡിയര്‍... ജയകൃഷ്ണന്‍ സ്വയം ഉള്ളുരുകി ആഗ്രഹിച്ചാല്‍ അത് നടക്കും

അപ്പോ പോയി എല്ലാ ലോട്ടറിയും എടുക്ക്, ഒന്നാം സമ്മാനം കിട്ടാന്‍ ആഗ്രഹിക്ക്

അതല്ല, നോര്‍മല്‍ കാര്യങ്ങള്‍. ഡേ ടു ഡേ ലൈഫില്‍ വേണ്ടവ” .

കേന്‍ ഐ ടെസ്റ്റ്‌ ഹിം?”

ഷുവര്‍

ഇന്ന് ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ നിന്ന് ക്ലബ്ബിലേക്ക് ഈവനിംഗ് ഞാന്‍ അവനെ പിക്ക്‌ ചെയ്യാം.

എന്നിട്ട്?”

ലീവ് ദി റിമയ്നിംഗ് ടു മി, അവനോടു പറഞ്ഞു എന്നെ പറ്റിക്കാന്‍ നോക്കണ്ട.
...................................................................................................................................

ഷെറിന്‍ കോശി ഹോണില്‍ നിന്ന് കൈ എടുത്തില്ല. ജയകൃഷ്ണന്‍ വീട് പൂട്ടി വേഗത്തില്‍ നടന്നു. ഡോര്‍ അടച്ച ശേഷം പതിവുപോലെ മൊബൈലും 'വീടിന്‍റെതാക്കോലും' സ്ടീരിയോയ്ക്ക്‌ മുകളിലെ പിറ്റില്‍ വയ്ക്കുന്നത് ഷെറിന്‍ കോശി ശ്രദ്ദിച്ചു.

ചന്ദ്രശേഖറും അനന്തനും നേരത്തെ എത്തിയിരുന്നു. ആകാംക്ഷ മുഖത്ത് പച്ചളിച്ചിരുന്നു.

ഇടയ്ക്കു ജയകൃഷ്ണന്‍ ടോയിലെട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ അവര്‍ ഷെറിന്‍ കോശിയോട് കോറസ്സായി തിരക്കി, “വാട്സ് ദ മോഡസ് ഓപ്പറാന്റി?”

വി വില്‍ ഗോ ടുഗതര്‍ ടു ഡ്രോപ്പ് ഹിം ടുഡേ, ”
.......................................................................................................................................
ജയകൃഷ്ണന്‍ കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങി. ഷെറിന്‍കോശിയും കൂടെ ഇറങ്ങി.

ലെറ്റ്‌ മി ഹാവ് എ കപ്പ്‌ ഓഫ് ചില്‍ട് വാട്ടര്‍

ജയകൃഷ്ണന്‍ പോക്കറ്റില്‍ കയ്യിട്ടു. മൊബൈല്‍ മാത്രം. താക്കോലില്ല.

കാറില്‍ വിശദമായി തേടി, ഇല്ലെന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ കൈ മലര്‍ത്തി.

തല്ലി പൊട്ടിച്ചാലോ

ഇട്സ് ഇലവന്‍ ലിവര്‍ ബ്രാസ്. ഡോര്‍ ഡാമേജ് ആകും.

സ്പെയര്‍ കീ?”

മൂന്നുണ്ട്, വീട്ടിനകത്താ

മിടുക്കന്‍

നിരാശയോടെ ജയകൃഷ്ണന്‍ പൂട്ടില്‍ പിടിച്ചു വലിച്ചു.

, മൈ ഗുട്നസ്..... ശരിക്ക് പൂട്ടിയില്ല. പൂട്ട്‌ തുറന്ന് കിടക്കുകയാടാ.സന്തോഷത്തില്‍ വിളിച്ചു കൂവുമ്പോഴും രണ്ടു പ്രാവശ്യം പൂട്ടിയോന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തി ഇറങ്ങുന്ന തനിക്ക് എവിടെയാണ് പിഴച്ചതെന്നു ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു.

ഓക്കേ, വെള്ളം വേണ്ട. ഷെറിന്‍ കോശി ധൃതിയില്‍ കാറില്‍ കയറി. ഒപ്പം മറ്റു രണ്ടുപേരും.

എന്ത് കുന്തമാടാ, നീ ഒപ്പിച്ചത്? കാണിച്ചു തരാം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ്?”ചന്ദ്രശേഖറുടെ ശബ്ദത്തില്‍ നിരാശയും ദേഷ്യവും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഷെറിന്‍കോശി മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. അവിശ്വസനീയതയോടെ കാര്‍ ഓടിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.

ഷെറിന്‍കോശിയുടെ പിന്നിലെ പോക്കറ്റില്‍ ജയകൃഷ്ണന്‍റെ വീട്ടുതാക്കോലിന്‍റെ കുത്തല്‍ അല്പം വേദനയുണ്ടാക്കികൊണ്ടേയിരുന്നു.

രാത്രി ഷെറിന്‍കോശിയ്ക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല. എല്ലാം ഒരു പ്രഹേളിക ആയി തോന്നി. ഈ ആകസ്മികതകളുടെ ലിമിറ്റ് എങ്ങനെ ഡിഫൈന്‍ ചെയ്യും എന്ന ചോദ്യം അയാളെ കുഴക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

Friday, December 16, 2011

ദൈവ ജന്മങ്ങള്‍.


ഒന്ന്, രണ്ട്, മൂന്ന്, നാല്, അഞ്ച്, ആറ്, ഏഴ്, എട്ട്.....അല്ല... എട്ട്, ഏഴ്. ഏഴ് മാങ്ങ. എനിക്കെപ്പോഴും തെറ്റും. ‘ഏഴ്’ കഴിഞ്ഞാലാ ‘എട്ട്’ എണ്ണുക. എട്ടു കഴിഞ്ഞാ ഏഴെന്നു ഓര്‍മ്മ വരൂല.

സ്കൂളില്‍ പോകുന്ന പിള്ളേര് ഇപ്പോള്‍ വരാന്‍ തുടങ്ങും. എറിഞ്ഞു നിലത്തിടും. ഗേറ്റില്‍ പോയി നില്‍ക്കാം. വാച്ച് അഴിച്ചു പോക്കറ്റിലിടാം. അല്ലെങ്കില്‍ എല്ലാ കുട്ടികള്‍ക്കും സമയമറിയണം. ഒരു ദിവസം രാവിലെ ഏതോ ഒരു കുട്ടി സമയം ചോദിച്ചു. ഞാന്‍ നാലായെന്നു പറഞ്ഞു. അവന്‍ ചിരിച്ചു കൂകിക്കൊണ്ടോടി. അതിനു ശേഷം ഏതു പിള്ളാര്‌ കണ്ടാലും സമയം ചോദിക്കും. സമയം നോക്കാന്‍ എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ.

രമയുടെ ചേട്ടന്‍ തന്നതാ ഈ വാച്ച്. അവര് ദൂരെ വേറെ രാജ്യത്ത്. മധുരയില്. അവിടെയുള്ള ഭാഷ എനിക്ക് മനസ്സിലാകൂല. രമയ്ക്കറിയാം . ആ സിനിമ രമ കാണും. ഞാനും കാണും. അടിപിടി കാണാന്‍ നല്ല രസമാണ്.

രമയും ദീപുമോനും എണീറ്റ്‌ കാണൂല. വിളിച്ചാല്‍ ദേഷ്യപ്പെടും. വിശക്കുന്നു. ഇനി എപ്പഴാ ദോശ ചുട്ടു തരിക. വീട്ടില്‍, അമ്മ ചായയുമായി വന്നു വിളിച്ചുണര്‍ത്തും. വിശക്കുമ്പോള്‍ ചൂടോടെ ദോശ ചുട്ടുതരും. വയറ് നിറഞ്ഞാലും നിര്‍ത്തില്ല. പാത്രത്തില്‍ ഇട്ടുതന്നത് തിന്നില്ലെങ്കില്‍ അമ്മയ്ക്ക് വിഷമമാകും. രമ എണീറ്റെങ്കില്‍ ഒരു ചായയെങ്കിലും കുടിക്കാമായിരുന്നു.

രമയുടെ അമ്മ പാവമാണ്. ഞാന്‍ ഒരിക്കല്‍ മാത്രം അവിടെപ്പോയി. ഒരു രാത്രി ടാക്സീല്. ഓല വീടാണ്. കട്ടിലില്ല. പായയില്‍ കിടക്കണം. അമ്മ എന്തെല്ലാം തിന്നാന്‍ ഉണ്ടാക്കിത്തരും. നല്ല ടേസ്റ്റ് ആണ്. പക്ഷെ, പുറത്തിറങ്ങിയാല്‍ രമ വഴക്ക് പറയും. ആരോടും മിണ്ടാന്‍ പാടില്ല.

ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ പുറത്തിറങ്ങി. അവിടെ അടുത്തുള്ള കുറെ സ്ത്രീകള് ചുറ്റും കൂടി സംസാരിച്ചു. രമയെപ്പോലെയല്ല, അവര്‍ക്ക് ദേഷ്യം വരില്ല. നല്ല ആളുകള്‍. ഞാന്‍ പറഞ്ഞതൊക്കെ അവര്‍ക്കിഷ്ടായി. ഒരാള് ചോദിച്ചു, എല്ലാ ജോലിയും ഞാന്‍ രമയ്ക്ക് ചെയ്തു കൊടുക്കുമോ അതോ രമ എനിക്ക് ചെയ്തു തരുമോന്ന്. ഭാര്യ അല്ലേ ജോലികള്‍ ചെയ്യുകാന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവര്‍ എല്ലാരും നിര്‍ത്താതെ ചിരിച്ചു. അപ്പോള്‍ രമ പുറത്തു വന്നു. ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ കയറി. അന്ന് രാത്രിതന്നെ രമ അമ്മയോട് വാശി പിടിച്ചു തിരികെ വന്നു.

പണ്ട് നാലാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുമ്പം എന്ത് രസമായിരുന്നു. എല്ലാ പിള്ളേരും എന്‍റെ പാതി. സാറിനും എനിക്കും മാത്രം മീശ. എന്നെ കാണുമ്പോള്‍ എല്ലാരും പേടിക്കും. എല്ലാ വര്‍ഷവും പുതിയ പിള്ളേര് വരും. ഞാന്‍ മാത്രം അതേ ക്ലാസ്സില് വീണ്ടും. അക്ഷരം പഠിക്കാന്‍ ഭയങ്കര കഷ്ടമാ. മാഷന്മാര് എന്നോട് ചോദ്യം ചോദിക്കൂല, തല്ലൂല. എന്നെ നിറയെ ഇഷ്ടം. തോളത്ത് കയ്യിട്ടു കുശലം ചോദിക്കും. പരീക്ഷക്ക്‌ കൊണ്ട് പോകുന്ന പേപ്പറില് അച്ഛന്‍ പേരുഴുതിത്തരും. എന്‍റെ പേര് എഴുതാന്‍ വല്യ പാടാ. ചന്ദ്രസേനന്‍. കല്യാണം നടത്താനാ പഠിത്തം നിര്‍ത്തിയത്.

ഈ വീട്ടില്‍ വന്നതില്‍ പിന്നെ ഒരു രസവുമില്ല. രമ വഴക്ക് കൂടിയോണ്ടാ അച്ഛന്‍ ഈ വീട് മേടിച്ചു തന്നത്. അച്ഛന് നിറയെ പൈസ ഉണ്ടെന്നാ എല്ലാരും പറയണത്. റബ്ബറും തേങ്ങയും നിറയെ ഉണ്ട്. ബാങ്കില് എനിക്കും അച്ഛന്‍ തന്ന കുറേ പൈസ ഉണ്ട്. വയലറ്റ് മഷി മുക്കി പേപ്പറില് അമര്‍ത്തിയാല്‍ മതി; രമയ്ക്ക് പൈസ കിട്ടും. അച്ഛന്‍റെ പൈസ എല്ലാം ദീപുമോനെന്നാ അച്ഛന്‍ പറയുന്നത്. എനിക്ക് വേണ്ട. എണ്ണാന്‍ അറിഞ്ഞൂടാ.

രമയെ കല്യാണം കഴിച്ചിട്ട് മൂന്ന് വര്‍ഷം ആയീന്നാ എല്ലാരും പറയണത്. കല്യാണത്തിന് നല്ല രസമായിരുന്നു. നിറയെ സാധനം സമ്മാനം കിട്ടി. എന്നെ ഒരു കല്യാണത്തിനും ആരും കൊണ്ട് പോവൂല. ഇളയമ്മാവന്‍റെ കല്യാണം മാത്രം ഞാന്‍ ടിവിയില്‍ കണ്ടു. അതുകൊണ്ട് കുറേയൊക്കെ നേരത്തെ മനസ്സിലായി.

കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ശേഷം രമ എന്‍റെ കട്ടിലിലാ കിടക്കുന്നത്. ആദ്യ ദിവസം എനിക്ക് ഒരു മാതിരി ആയി. നമ്മള്‍ പെണ്ണുങ്ങളുടെ അടുത്ത്  ഇരിക്കുന്നത് നാണമില്ലേ. ഞാന്‍ മനസ്സില് കട്ടിലിന്‍റെ പാതി അളന്നു. അവിടെ കറക്ടാ കിടന്നു. എനിക്ക് പാതി സ്ഥലം വേണം. പാതി സ്ഥലം മാത്രം അവള്‍ക്കു മതി. പക്ഷെ, എനിക്ക് നിറയെ സ്ഥലം തന്നു അവള് ദൂരെ അറ്റത്ത് കിടന്നു. പിന്നെ ഞാനും മറ്റേ അറ്റത്ത്‌ നീങ്ങി കിടക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പാവം അല്ലേ, അല്പം കൂടുതല്‍ സ്ഥലം കൊടുക്കാം.

നിറയെ ദിവസം അച്ഛനോടും അമ്മയോടും ഒക്കെ നല്ല സ്നേഹമായിരുന്നു, രമയ്ക്ക്. പിന്നെ വഴക്കായി. അച്ഛന്‍ നമുക്ക് ഈ വീട് വാങ്ങി തന്നു. ഇവിടെ എനിക്ക് ഒരു ജോലിയുമില്ല. മിണ്ടാനും ആരും ഇല്ല. ഈ ഗേറ്റില്‍ നിക്കണതാ ജോലി. എനിക്ക് എല്ലാരും പോകുന്നതും വരുന്നതും അറിയാം. നിറയെപ്പേര് എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കും.

അപ്പറത്തു കാണുന്ന വീട് ഒരു പേര്‍ഷ്യാക്കാരന്‍റെതാ. അവിടെ വാടകക്ക് ഒരാളുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ ഇല്ല. പോയി. നല്ല ആളായിരുന്നു.

ആദ്യമൊക്കെ ഞാന്‍ പുറത്തു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ രമയും കൂടെ ഉണ്ടായിരിക്കും. വീടിനു പുറത്തു നിന്ന് അയാള്‍ നമ്മുടെ വീടിനെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ഇടയ്ക്കു ചിരിക്കും. ആദ്യമൊന്നും ഞാന്‍ ചിരിച്ചില്ല. പിന്നെ ഞാന്‍ ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. രമയും അയാളോട് ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഗേറ്റിനു പുറത്തു വന്നു എന്നോട് സംസാരിക്കും. അയാള്‍ ഇല്ലെങ്കിലും രമ ഇടയ്ക്കിടെ അവിടെ നോക്കും. ഒരു ദിവസം രമ പറഞ്ഞു ചായ കുടിക്കാന്‍ അകത്തു വിളിക്കാന്‍.

പിന്നെ അയാള് അകത്തു വരുമായിരുന്നു. അവര്‍ സംസാരിക്കുന്നത് വല്യ കാര്യങ്ങള്. അയാള്‍ വല്യ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്ന മാഷാണ്.

ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ അകത്തു ചെല്ലുമ്പോള്‍, അവരെ കാണാനില്ല. നമ്മുടെ മുറിയില്‍നിന്നു രമയുടെ കരച്ചില് കേള്‍ക്കുന്നപോലെ തോന്നി. ഞാന്‍ പേടിച്ചു വാതില്‍ക്കല്‍ കാത്തുനിന്നു. കുറെ കഴിഞ്ഞു രമയും അയാളും പുറത്തു വന്നു. രമയുടെ മുഖത്ത് കണ്ണീരും സങ്കടവുമോന്നും കണ്ടില്ല. രണ്ടുപേരും നന്നായി വിയര്‍ത്തിരുന്നു. കതകടച്ച ചൂടായിരിക്കും. വല്യ കാര്യങ്ങള് ശല്യമില്ലാതെ സംസാരിച്ചതായിരിക്കാം.

ഒരു ദിവസം രമയുടെ അമ്മ വന്നു. അവരെന്നോട് പറഞ്ഞു ഞാന്‍ അച്ഛനാകാന്‍ പോകുന്നൂന്ന്. കല്യാണം കഴിഞ്ഞാലേ അമ്മയും അച്ഛനും ആകാന്‍ പറ്റൂ.

കുറെനാള്‍ കഴിഞ്ഞ്, രമ അവളുടെ വീട്ടിലും ഞാന്‍ എന്‍റെ വീട്ടിലും പോയി. പണിക്കാരും അമ്മയും അച്ഛനും ഒക്കെ വീട്ടില്. നല്ല രസമായിരുന്നു.

പിന്നെയും ഇവിടെ വന്നു. അപ്പോള്‍ രമയും കുഞ്ഞും ഉണ്ടായിരുന്നു. കുഞ്ഞിനെ ഇവിടെവച്ചാ ഞാന്‍ കാണുന്നത്. അമ്മ എന്‍റെ കയ്യില് കുഞ്ഞിനെ തന്നു. എന്‍റെ കുഞ്ഞാന്നും പറഞ്ഞ്. കുഞ്ഞു കരഞ്ഞു. എപ്പോള്‍ ഞാന്‍ എടുത്താലും കരയും. അതുകൊണ്ട് എടുക്കാന്‍ എനിക്കിഷ്ടമില്ല. രമയും വേണ്ടാന്നു പറഞ്ഞു.

കൊച്ചിന് സൂചി വയ്ക്കാന്‍ അയാള് കൂടെ പോകും. എനിക്ക് ആസ്പത്രിയില്‍ ഒന്നും പോയി പരിചയം ഇല്ല. അയാള്‍ ഉള്ളത് എത്ര നല്ലതാ. അയാള് കൊച്ചിനെയെടുക്കും. കൊച്ച് കരയൂല.

ആരുമില്ലാത്തപ്പോള്‍,  ഇടയ്ക്കു വരുന്ന പാച്ചിത്തള്ള പറഞ്ഞു, കുട്ടിയുടെ അച്ഛന്‍ അയാളാ. അയാളെ ഇവിടെ വരാന്‍ വിടരുത്. പാച്ചിത്തള്ളയ്ക്ക് ഒന്നും അറിഞ്ഞുകൂടാ,  കല്യാണം കഴിച്ച ആളല്ലേ അച്ഛന്‍.

ദീപുമോന്‍ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അച്ഛനും അമ്മയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി. ഇടയ്ക്കു വരും. ഉടനെ തിരികെ പോകും. അവനു ഏറ്റവും ഇഷ്ടം അമ്മച്ചിയേയാ.

ഒരു ദിവസം അയാളും രമയും വഴക്കായി. അയാള് എന്‍റെ കയ്യില്‍ ഒരു കാര്‍ഡ്‌ തന്നിട്ടുപോയി. എന്‍റെ കല്യാണത്തിന് ഉണ്ടാക്കിയ പോലത്തെ കാര്‍ഡ്‌........; വൈകുന്നേരം അയാളുടെ സാധനമൊക്കെ ഒരു വണ്ടിയില്‍ കയറ്റി, പുറത്തു നിന്ന എന്നോട് ടാറ്റാ പറഞ്ഞു പോയി.

രമയ്ക്ക് ഭയങ്കര സങ്കടമായിരുന്നു. എപ്പഴും കരച്ചില്. പാവം ഇനി കൊച്ചിന് സൂചിയിടാന്‍ കൂടെ പോകാന്‍ ആരാ ഉള്ളത്?

ഒരുദിവസം രമ കിടക്കുമ്പോള്‍ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു. എന്തിനാന്ന് എനിക്ക് അറിഞ്ഞുകൂടാ. അമ്മയും ചിലപ്പോള്‍ ഇങ്ങനെ ചെയ്യും.


 പിറ്റേദിവസം രമ ദീപുമോനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നു.
ഇപ്പോള്‍ എനിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് രമ ചിലപ്പോള്‍ ഉണ്ടാക്കിത്തരും. ചിലപ്പോള്‍ എന്നോട് സംസാരിക്കും. എന്നാലും ഇടയ്ക്കിടെ ദേഷ്യവും വരും. എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കാന്‍ എനിക്ക് പേടിയാ.

 ഇപ്പോള്‍ ദീപുമോന് എന്നെ വല്യ ഇഷ്ടമാണ്. ദീപുമോന്‍ പൂവിറിക്കുവാനും പേരയ്ക്ക പറിക്കാനും എന്നെ വിളിക്കും. ഗേറ്റില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇടയ്ക്കിടെ ഒരു കൂട്ടായി. അച്ഛാന്നാ എന്നെ വിളിക്കുന്നത്‌.  പാച്ചിത്തള്ള എന്നെ പറ്റിക്കാന്‍ നോക്കിയതാ.

അടുത്ത വീട്ടില്‍ ജനാല തുറന്നു കിടക്കുന്നു. ആരെങ്കിലും വന്നോ? അതെ, ഒരാള് പുറത്തു നില്‍ക്കുന്നു..............................................

   ഇപ്പോള്‍ അയാളും ഗേറ്റിനു പുറത്തു വന്നു സംസാരിക്കും. രമ ഒരു ദിവസം പറഞ്ഞു, ഇനി സംസാരിക്കാന്‍ വരുമ്പോള്‍ അകത്തു വിളിച്ചു ചായ കൊടുക്കണം എന്ന്.

നല്ലതാ, മോന് സൂചി വയ്ക്കാന്‍ പോകുമ്പോള്‍ ഒരു കൂട്ടായെങ്കിലോ?

Monday, December 5, 2011

ക്രോസ് കണ്‍ട്രി


“ എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് സംസാരിക്ക്”

രാജീവ്‌ തോമസിനെ തുറിച്ചു നോക്കി. പിന്നെ മെല്ലെ എണീറ്റു.മേശ തുറന്ന് ഒരു കത്തെടുത്തു. തോമസിന്‍റെ നേരെ ആ കത്ത് നീട്ടി.

“എനിക്ക് വായിക്കണ്ട, നീ കാര്യം പറഞ്ഞാല്‍ മതി.”

“ ശാലൂന്‍റെ അമ്മാവനും കുറെ ആള്‍ക്കാരും കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച വിവാഹം ഉറപ്പിക്കാന്‍ എന്‍റെ വീട്ടില്‍ വന്നു. അവര്‍ക്ക് വീട് ഇഷ്ടപെട്ടില്ല. പിന്നെ അറിയിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞു പോയി. താല്പര്യം ഇല്ലാന്ന് പിറ്റേദിവസം ഫോണ്‍ ചെയ്തു അറിയിച്ചു.”

“ഇതിനെന്താ കത്ത്? നിന്നോട് ഫോണ്‍ ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.?”

“ആ.....പറയാനുള്ള മടികൊണ്ടായിരിക്കും. അതായിരിക്കും ഫോണില്‍ എന്നോട് അവര്‍ വന്നു പോയീന്നു മാത്രം പറഞ്ഞത്. കൂടുതല്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഒന്നും വിട്ടു പറയാത്തത് ഇത് കൊണ്ടായിരിക്കും”

    രാജീവന്‍ കഴിഞ്ഞ മൂന്നു വര്‍ഷമായി പെണ്ണുകാണാന്‍ നാട്ടിലേക്കു പോകുന്നു. വയസ്സ് മുപ്പതായി. മുപ്പത്തിയൊന്ന് വയസ്സിനുള്ളില്‍ കല്യാണം നടത്തണം. നടന്നില്ലെങ്കില്‍  മുപ്പത്തേഴു വരെ ജാതകപ്രകാരം കല്യാണത്തിന് കൊള്ളില്ല. ബന്ധുക്കളോ ബ്രോക്കറോ കൊണ്ട് കാണിക്കുന്നത് അവനു തീരെ ചേര്‍ച്ചയില്ലാത്ത കുട്ടികളെ.

മിനിമം ഡിഗ്രി വേണം. കാണാന്‍ തരക്കേടില്ലാത്ത പെണ്‍കുട്ടി. തന്‍റെ ജോലിക്കിണങ്ങിയ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിയുള്ള കുടുംബം. ഇതൊക്കെയാണ് രാജീവിന്‍റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍.

    പുറത്തു ജോലി ചെയ്യുന്നവര്‍ക്ക് ചുരുങ്ങിയ അവധിക്കാലം. അതിനിടയില്‍ ബ്രോക്കര്‍മാര്‍ എത്തിക്കുന്നത് അവര്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ കമ്മിഷന്‍ കിട്ടുന്നിടത്ത്. എവിടെ എങ്കിലും ഒന്ന് അല്പം ഒത്തു വന്നാല്‍ ഉടനെ വിവാഹം മുടക്കികള്‍. അവനു ജോലി സ്ഥലത്ത് ഭാര്യയും കുട്ടികളും ഉണ്ട്, സ്ഥിരം വെള്ളമാണ്.

    മനസ്സില് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കില്‍ വിവാഹത്തിനു നില്ക്കാന്‍ രാജീവിന് താല്പര്യം ഇല്ല. “അരക്കുമ്പോള്‍ കയ്ച്ചാല്‍ കഴിക്കുമ്പോള്‍ ശര്‍ദ്ദിക്കും.”. എവിടെയോ കേട്ടത് അവന്റെ മനസ്സില്‍ മായാതെ കിടപ്പുണ്ട്. അതിനാല്‍ അവന്‍ ഒരു കോംപ്രമൈസിനും ഇല്ല.

    അല്പം സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി കുറവാണെങ്കിലും പ്രീഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു പഠിത്തം നിര്‍ത്തിയെങ്കിലും ശാലുവിനെ അവനു വല്യ ഇഷ്ടമായി. വരുന്നതിന് മൂന്ന് ദിവസം മുമ്പ് ഒരു കൂട്ടുകാരനാണ് ഈ ആലോചന കൊണ്ടുവന്നത്. അവര്‍ക്ക് പയ്യന്‍റെ ജോലിയിലും സ്വഭാവത്തിലും മാത്രം താല്പര്യം ഉണ്ടെന്നാണ് പെണ്ണിന്‍റെ അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞത്.

    പതിവുപോലെ നടക്കില്ലെന്ന വിശ്വാസത്തിലാണ് പോയത്. രണ്ടു ആങ്ങളമാരും അച്ഛനും അമ്മയും. യാതൊരു ഔപചാരികതയും ഇല്ലാത്ത എന്നാല്‍ നല്ല പെരുമാറ്റം. അതീവ സുന്ദരിയല്ലെങ്കിലും അവളുടെ ശാലീനതയും പുഞ്ചിരിയും അവനു വല്ലാതെ ഇഷ്ടമായി. ആദ്യമായി ഇവളെന്‍റെ ഭാര്യ ആയെങ്കില്‍ എന്ന് രാജീവിന്‍റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു. സംസാരത്തിലെ വിനയവും നിഷ്ക്കളങ്കതയും ഒന്നുകൂടി രാജീവിനെ അവളിലേക്ക് ആകര്‍ഷിച്ചു. ഇഷ്ടം അവന്‍ അമ്മാവന്‍ മുഖേന പെണ്ണിന്‍റെ അച്ഛനെ അപ്പോള്‍ തന്നെ അറിയിച്ചു.അവരും ഇഷ്ടം തുറന്ന് പറഞ്ഞു. ഏതാണ്ട് ഉറച്ചമാട്ടിലായി.

    പടികടന്നു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി അല്പം നടന്നു ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ വീടിനു പടിഞ്ഞാറ് നിന്ന് അവരെത്തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന ശാലൂനെയാണ് രാജീവ് കണ്ടത്. അത് അവനില്‍ വല്ലാത്ത ഒരു ഉള്‍ക്കുളിര് സൃഷ്ടിച്ചു.

    പോകാന്‍ നേരം അമ്മ പറഞ്ഞു, അവളോടോന്നു ഫോണില്‍ സംസാരിക്കാന്‍. രാജീവിന് വിവാഹം ഉറപ്പിക്കാതെ സംസാരിക്കാന്‍ ചമ്മലായിരുന്നു. അമ്മയുടെ നിര്‍ബന്ദത്തിനു വഴങ്ങി അവന്‍ സംസാരിച്ചു.

“ഹലോ”

“ഞാന്‍ രാജീവ്‌, ഒന്ന് ശാലൂനോട് സംസാരിക്കണം.”

“ഞാന്‍ ശാലുവാ”

“നാളെ ഞാന്‍ പോകുന്നു.”

“ന്ഗൂം....”

അല്പം നിശബ്ദത

“ഇനി എപ്പഴാ വരുക?”

“ഇനി എട്ടു മാസം കഴിഞ്ഞ്, ഈ വര്ഷം ഇനി അവധിയില്ല. ഇനി ജനുവരിയിലെ ഉള്ളൂ.”

“ന്ഗൂം....”

“അപ്പോള്‍ കല്യാണം നടത്തിയാലോ?”

ഒരു അടക്കിയ പൊട്ടിച്ചിരിയായിരുന്നു ഉത്തരം.

അവളുടെ ചിരി ഇപ്പോഴും കാതില്‍ മുഴങ്ങുന്നു.

    ഓഫീസില്‍ അവനോടൊപ്പം മൂന്ന് മലയാളികള്‍. തോമസും നാരായണേട്ടനും പിന്നെ വിദ്യയും. നാരായണേട്ടന്‍ ഫാമിലിയുമൊത്ത്. വിദ്യ ലേഡീസ്‌ ഹോസ്റ്റലില്‍.

    അവരോടൊക്കെ വല്യ ആവേശമായി ഈ കാര്യം ഉറച്ച മട്ടില്‍ അവതരിപ്പിച്ചു.

    “ പോട്ടെടോ, രാജീവ്‌. മോതിരം മാറ്റലിനു ശേഷം കല്യാണം മുടങ്ങുന്നു. തലേന്ന് പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ഒളിച്ചോടുന്നു. നിന്റെ കാര്യത്തില്‍ ഒരു ഉറപ്പു പോലും നടന്നില്ല, വിട്ടേക്ക്.”

    “ അത് മാത്രമല്ലെടാ, പ്രശ്നം. ഇനി വീട് വയ്ക്കാതെ യാതൊരു ആലോചനയും വേണ്ടന്നാ അച്ഛന്‍ എഴുതി ഇരിക്കുന്നത്. നാണം കെടാന്‍ വയ്യാ പോലും.”
   
    “ മുപ്പതു വയസ്സുവരെ ക്ഷമിച്ചല്ലോ, അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞതിലും കാര്യമുണ്ട്. നിനക്ക് അതിനൊന്നു ശ്രമിച്ചൂടെ?”

    “ കൊള്ളാം, എന്റെ കാര്യമെല്ലാം അറിയുന്ന നീ തന്നെ ഇത് പറയണം. ഒരുലക്ഷം രൂപ ഒരു വര്‍ഷം സേവ് ചെയ്യണമെങ്കില്‍ മാസം തോറും എട്ടയിരം രൂപ ബാക്കിവക്കണം. ഇടയില്‍ യാതൊരു ചിലവും വരരുത്. കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വര്‍ഷം കൊണ്ടുള്ള സമ്പാദ്യം ഒന്നേകാല്‍ ലക്ഷം രൂപ. ലോണിനു പുറകെ പോയാല്‍ ഉടന്‍ നടക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. കല്യാണച്ചിലവിനു മാറ്റിവച്ച കാശാ ബാങ്കിലുള്ളത്. കടവും വരുത്തി ഒരു കുട്ടിയെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നാല്‍ ആഹാരം പോലും കൊടുക്കാന്‍ പറ്റീലാന്നു വരും.”

“അപ്പൊ ഇനി...?”

“ ഒരു വര്‍ഷം കൂടെ സമയം ഉണ്ട്. അങ്ങേരോട് പോകാന്‍ പറ, ഞാന്‍ വേറെ ആളുവഴി നോക്കും, ബാക്കി കൂടെ കേട്ടോ, അങ്ങേര്‍ക്കു കണ്‍ ഓപ്പറേഷന്‍ ചെയ്യണം പോലും. ഇന്‍ട്രാ ഓക്ടകുലാര്‍ ലെന്‍സ്‌ കോയമ്പത്തൂരില്‍ പോയി ഇടണം. അതിനു മുപ്പതിനായിരം രൂപ വേണം പോലും”

രാജീവിന്‍റെ അച്ഛന്‍ ഒരു കര്‍ഷകനാണ്. ജോലി കൃഷി എന്ന് റേഷന്‍ കാര്‍ഡില്‍ എഴുതാന്‍ മാത്രം കഴിയുന്ന കര്‍ഷകന്‍. രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളുടെ കല്യാണം നടത്തിയപ്പോള്‍ കൃഷി ഭൂമി എല്ലാം പോയി. രാജീവിന്‍റെ ചേട്ടന്‍ അനന്തന്‍ ആണ് രാജീവന്‍റെ അച്ഛന് ചെലവിനു കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നത്. രാജീവിന് ജോലി കിട്ടിയപ്പോള്‍ അതെല്ലാം രാജീവിന്‍റെ തലയിലായി.

“ വളര്‍ത്തിയ അച്ഛനല്ലേടാ, കൊടുത്താല്‍ എന്താ ?”

“ മൂന്ന് നേരം ഭക്ഷണം തന്നു. സമ്മതിച്ചു. പഠിത്തത്തിനു വല്യ ചെലവൊന്നും ഇല്ല. എല്ലാം സര്‍ക്കാര് സ്കൂളും കോളേജും.”

“ഡാ, ഒന്നോര്‍ത്തോ, നീ ഒരു പെന്‍സില് വാങ്ങാന്‍ ചോദിക്കുമ്പോള്‍ ചിലപ്പോള്‍ ആട്ടിപ്പായിച്ചൂന്നു വരും. ആ പെന്‍സില് നിനക്ക് വാങ്ങിത്തരാന്‍ കഴിയാത്തതിനാല്‍ ഉറങ്ങാന്‍ പറ്റാതെ വിഷമിച്ചു കിടക്കുന്ന അച്ഛന്‍റെ ഹൃദയം കാണണമെങ്കില്‍ നീയും പാങ്ങില്ലാത്ത ഒരു അച്ഛനായി ജനിക്കണം.”

    തന്നെക്കാള്‍ മൂന്ന് വയസ്സ് ഇളപ്പമാണ് തോമസിന്. എങ്കിലും വര്‍ത്തമാനം കേട്ടാല്‍ എഴുപതു കഴിഞ്ഞൂന്നു തോന്നും. ബൈബിളും ഗീതയും ഖുറാനും പിന്നെ അതിന്‍റെ അപദ്ഗ്രഥനങ്ങള്‍ മുപ്പതോളം വേറെയും കാണും അവന്റെ കയ്യില്‍.

    രാജീവ് തോമസിനോട് മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

എട്ടു മാസങ്ങള്‍ വേഗത്തില്‍ കടന്നുപോയി. വീട്ടിലെത്തിയ അവനെ എതിരേറ്റത് ഒരു കണ്ണിനെ മറച്ചു പച്ച ബാന്‍ഡ് കെട്ടിയ അച്ഛനാണ്. ഓപ്പറേഷന് കാശു കൊടുക്കാത്തതില്‍ അവനല്പം ജാള്യത തോന്നി. തോമസിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ അവന്‍ ഓര്‍ത്തു. ചോദിക്കാതെ തന്നെ അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞു, സൌജന്യ നേത്ര ചികില്‍സാക്യാമ്പില്‍ നിന്നാണ് ചെയ്തതെന്ന്.

ജാതകച്ചേര്‍ച്ചയുള്ളതും എല്ലാവര്‍ക്കും ഇഷ്ടമുള്ളതുമായ മൂന്നു ആലോചനകള്‍  ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ആലോചന ഗീതേച്ചി കൊണ്ട് വന്നത്.

അതാകട്ടെ ആദ്യം കാണുന്നതെന്ന് രാജീവ്‌ തീരുമാനിച്ചു. അവിടെ ബന്ധുക്കളടക്കം നിറയെപ്പേര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാപേരുടെ പെരുമാറ്റത്തിലും സംസാരത്തിലും താനാണ് വല്യവന്‍ എന്നാ അഹങ്കാരം വളരെ പ്രകടമായിരുന്നു. പെണ്‍കുട്ടി തരക്കേടില്ലാന്നു രാജീവന്‍റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു. ഒരു നിമിഷം ശാലൂനെ ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ അവന്‍റെ മുഖം വാടി. എങ്കിലും അവന്‍ ഇഷ്ടമാണെന്ന് അറിയിച്ചു.

ഒരാഴ്ചക്കുള്ളില്‍ മോതിരക്കല്യാണം. പോകുന്നതിനു മൂന്നു ദിവസം മുന്‍പ് കല്യാണം. അവര്‍ക്കും ധൃതിയുണ്ട്. അമ്മാമ്മ കിടപ്പിലാണ്. അധിക കാലം ഉണ്ടാവില്ലാന്നു ഡോക്ടര്‍ പറയുന്നു. അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാല്‍ പിന്നെ ഒരു വര്‍ഷം നടത്താന്‍ പറ്റില്ല. ആചാരങ്ങളില്‍ അടിയുറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്ന കുടുംബം.

മോതിരക്കല്യാണം മംഗളമായി നടന്നു. എല്ലാ തയ്യാറെടുപ്പുകളും പുരോഗമിച്ചു.

ഒരുദിവസം പുലര്‍ച്ചെ അമ്മയുടെ നിലവിളികെട്ടാണ് രാജീവ്‌ ഉണര്‍ന്നത്.
അനക്കമില്ലാതെ അച്ഛന്‍. ആശുപത്രിയിലേക്ക് വേഗം പാഞ്ഞു. അല്പം സീരിയസ്സാണ്. ഐ. സി.യു. ലേക്ക് മാറ്റി. ഡോക്ടര്‍ രാജീവനെ വിളിച്ചു.

“അച്ഛന്‍ എന്തൊക്കെ മരുന്ന് കഴിക്കുന്നു”

രാജീവ്  എല്ലാ പ്രിസ്ക്രിപ്ഷനും അമ്മയില്‍ നിന്നു വാങ്ങി ഡോക്ടറെ ഏല്പിച്ചു.

“പ്രഷറിനും മറ്റും മരുന്ന് കഴിക്കുന്ന വിവരം കണ്‍ഡോക്ടറെ അറിയിച്ചിരുന്നോ?”

രാജീവ്‌ മിഴിച്ചു നോക്കി.

“ഒ. കെ. നിങ്ങള്‍ക്ക് പോകാം.”

മൂന്നു ദിവസം അച്ഛന്‍ ഐ.സി.യൂ. വില്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു.
മറ്റന്നാള്‍ കല്യാണമാണ്. രാജീവും അമ്മയും സഹോദരങ്ങളും മാറിമാറി ഹോസ്പിറ്റലില്‍ കാവലിരുന്നു.

ഇടയ്ക്കു ഒരിക്കല്‍ രാജീവ് മരുന്ന് വാങ്ങാന്‍ മെഡിക്കല്‍ സ്റ്റോറിലേക്ക് പോയി. നല്ല കൂട്ടം. കൂട്ടത്തില്‍ അയാള്‍ കണ്ടു ശാലൂനെ. അയാള്‍ പെട്ടെന്നു അവള്‍ കാണാത്ത വണ്ണം മറഞ്ഞു നിന്നു. തന്‍റെ വിവാഹം മുടങ്ങിയപ്പോള്‍ പലപ്പോഴും തന്നിലും നല്ല ബന്തം അവള്‍ക്കു ഉണ്ടാകരുതെന്ന് അയാള്‍ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. കൂട്ടത്തില്‍ തള്ളുന്ന അവളെകണ്ട് അയാള്‍ അല്പം സന്തോഷിച്ചു.

അവള്‍ മരുന്നും വാങ്ങി അല്പം നടന്നു. വയര്‍ അല്പം തള്ളിയിട്ടുണ്ട്. വളരെ സുമുഖനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ വന്നു അവളെ കൈ പിടിച്ചു ബാക്ക്‌ ഡോര്‍ തുറന്നു പുതിയ ഹോണ്ടാസിറ്റി കാറില്‍ ഇരുത്തുന്നത് അയാള്‍ മറഞ്ഞിരുന്നു കണ്ടു.

“അവള്‍ കാരണമല്ലല്ലോ, നമ്മുടെ വിവാഹം മുടങ്ങിയത്? അവള്‍ സന്തോഷമായി ജീവിക്കട്ടെ” അയാള്‍ സ്വയം ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
അച്ഛനോടുള്ള സ്നേഹത്തെക്കാള്‍ പലപ്പോഴും രാജീവന്റെ മനസ്സില്‍ ഭീതിയുണര്‍ത്തിയത് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാല്‍ വിവാഹം മുടങ്ങുമെന്ന പേടിയായിരുന്നു. തോമസിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ കുറ്റബോധവും.

അന്ന് രാത്രി അയാള്‍ ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു. നാളെ കല്യാണം. ശാലുവും അച്ഛനും അയാളില്‍ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഉറക്കം വരുന്നില്ല. സുന്ദരമായ വിവാഹ സ്വപ്നങ്ങള്‍  മനസ്സില്‍ കടന്നു വന്നതേയില്ല. നിരാശയും പേടിയും അയാളെ കാര്‍ന്നു തിന്നു.

മയങ്ങിയോ എന്നറിയില്ല. ഒരു ഫോണ്‍ ബെല്‍. രാജീവ്‌ ഇരുട്ടത്ത്‌ തപ്പി റിസീവര്‍ കയ്യിലെടുത്തു.

“അച്ഛന്‍ പോയെടാ” , മറുതലക്കല്‍ ചേട്ടന്‍റെ ശബ്ദം.

റിസീവര്‍ പിടിച്ചു രാജീവ്‌ അങ്ങനെ നിന്നു.

ഒരു ക്രോസ്സ് കണ്‍ട്രിയില്‍ ആണ് അയാള്‍ ഇപ്പോള്‍ . എല്ലാരും ഓടുന്നു. ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക്. അയാള്‍ നിശ്ചലം അവിടെ നില്‍ക്കുന്നു. ഓടിയാലും ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്ത് എത്തില്ല.... അല്ല ലക്ഷ്യ സ്ഥാനം വളരെ ദൂരെയാണ്.

Friday, December 2, 2011

ഒന്നും ഒന്നും മൂന്ന് ...അല്പം കണക്കും


“ അപ്പീ, നില്ല് ഒരു കാര്യം കേക്ക്ട്ട്.”

“എന്തര്?”

“നെന്‍റെ ഒരു കയ്യില് നാലു മത്തങ്ങ, മറ്റെ കയ്യില് ഏഴ് മത്തങ്ങ. നിനക്ക് എന്തര് ഉണ്ടെടെ, അപ്പി?”

“പൈനൊന്ന് മത്തങ്ങ.”

“അത് ഈ ബ്ലോഗ്‌ എഴുതണ പൊട്ടനും പറയും. ഒന്നൂടെ ആലോയിച്ചു നോക്കെടെ”

“പോ, അണ്ണാ പൈനൊന്ന് തന്നെ”

“ഇല്ലെടെ ......................................................................................”

“ഹാ...ഹാ...ഹാ...അണ്ണന്‍ ആളു കൊള്ളാമല്ലാ!”

(ഡാഷില്‍ ശശിയണ്ണന്‍ പറഞ്ഞ ഉത്തരം കമ്മന്റില്‍ ഉണ്ട്. അറിയാമോ?)

“ഇതു പോലെ ഇനി വല്ലതും ഒണ്ടാ, അണ്ണാ.”

“ഒണ്ട്, പക്ഷെ ഞഞ്ഞ പിഞ്ഞ ഉത്തരം അല്ലടെ”

“എന്തര് അണ്ണാ?”

“ഒന്നും ഒന്നും മൂന്ന്”

“അത് എന്തര്?”

“ദാ, നോക്ക്”


എവിടെയാ തെറ്റിയതെന്നു അറിയാമോ?





Monday, November 28, 2011

ഒരു തൂപ്പുകാരിയുടെ ചതി.


1   . ഉടുമുണ്ട്


രമേശ്‌ പഠിച്ചത് തമിഴ്നാട്ടിലെ ഒരു കോളേജില്‍. രമേശിന്റെ ബ്ലോക്ക്‌ പണ്ട് ഏതോ ആസ്പത്രി ആയിരുന്നതാണ്. അത് കൊണ്ട് എല്ലാ ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിലും അടുക്കളയും ബാത്ത്റൂമും ഉണ്ട്.

രമേശ്‌  രാവിലെ എണീറ്റു ശിവക്ഷേത്രത്തില്‍ പോയി കുളിച്ചു തൊഴുതു. ആദ്യദിവസമല്ലേ?

രമേശന് ശിവനെ ആണ് ഇഷ്ടം. നിഗ്രഹത്തിന്‍റെ ഈശ്വരനല്ലേ? എല്ലാ പാഠങ്ങളെയും നിഗ്രഹിച്ചു രമേശന്‍റെ കാല്‍ക്കല്‍ ഇട്ടു കൊടുക്കും എന്ന് വിശ്വാസം.

രമേശന്‍ കളഭം, ചന്ദനം, കുങ്കുമം, ഭസ്മം എല്ലാം ഒന്നിന് പുറകെ ഒന്നായി നാല് കോട്ട് അടിച്ചു. അവിയല് പരുവത്തില്‍ ഒന്നാംതരം പാണ്ടിക്കുറി.

ഇളം മഞ്ഞ നിറമുള്ള ഷര്‍ട്ടും നേര്യതു മുണ്ടും ധരിച്ചു. ഫുള്‍ക്കൈ ഷര്‍ട്ട് മടക്കാതെ ബട്ടനിട്ടു.

സിനിമയില്‍ പോലും ആരും ഇത്ര ഭംഗിയായി ഒരു പാലുണ്ണിയെ പോര്‍ട്രെയിറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവില്ല.

അമ്മയുടെ കാലില്‍ തൊട്ടു തൊഴുതു.

അച്ഛന്‍റെ അടുത്ത് പോയപ്പോള്‍ അച്ഛന് കാര്യം മനസ്സിലായി. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരനായ അച്ഛന് രമേശന്‍റെ ഞാഞ്ഞൂല്‍ മാമൂലുകളോട് പണ്ടേ പുച്ഛമായിരുന്നു. പുറത്തേക്കു ആഞ്ഞൊരു നടത്തം, ” ലോകം എത്ര വേഗത്തില്‍ മുന്നോട്ടു പോകുന്നോ, അതിന്‍റെ ഡബിള്‍ സ്പീഡിലാ നിന്‍റെ പിന്നോട്ട് പോക്ക്”

ഇനി ചേട്ടനോട് ഒന്ന് അനുഗ്രഹം വാങ്ങാം.

പുള്ളി പട്ടാളത്തീന്നു അവധിക്കു വന്നതാണ്‌.

“ നീ കുഞ്ഞമ്മേടെ ജാതകംകൊടക്കാണോ പോകുന്നത്?, നിനക്ക് പാന്‍റ്സ് ഒന്നും ഇല്ല്യോടാ?”

“ഉണ്ട്”

“പിന്നെ, മുണ്ട്?”

രമേശന്‍ അതിനു ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല. കേരളീയതയെക്കുറിച്ചു വിവരമില്ലത്തവരോട് എന്ത് സംസാരിക്കാന്‍?

“ഇതെന്താടാ, പാളയം കോടാന്‍ കുറി?”

അതിനും ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല. പൊട്ടാത്ത ബോംബിനും ശിവന്‍റെ പാമ്പിനും  ഉള്ള വ്യത്യാസം അറിഞ്ഞുകൂടാത്തവരോട് എന്ത് പറയാന്‍?

കോളേജില്‍ എത്തിയപ്പോഴാണ് അറിഞ്ഞത് അവിടെ ക്ലാസ്സില്‍ 45 പേര്‍ . രമേശന്‍ എന്ന ഒറ്റ മലയാളി. മുണ്ടുടുത്ത ഏക ജീവിയും.
എല്ലാരും ക്ലസ്സിനോട് ചേര്‍ന്നുള്ള അടുക്കളയില്‍ നിന്ന് സംസാരിച്ചു. പെട്ടെന്ന് അതിലോരുത്താന്‍ രമേശന്‍റെ മുണ്ട് വലിച്ചു പറിച്ചു ഒറ്റ ഓട്ടം. രമേശന്‍ കതകിനിടയില്‍ ഒളിച്ചു. 

അവരുടെ സംസാരത്തില്‍ നിന്ന് അവര്‍ അത് സാറിന്‍റെ ടേബിളില്‍, ടേബിള്‍ ക്ലോത്തായി വിരിച്ചൂന്നു മനസ്സിലായി. അതിനു മുകളില്‍ ഫ്ളവര്‍വേസ് ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കി വച്ചു.

ആദ്യത്തെ പീരീഡ്‌ വന്ന ലക്ചറര്‍ ഈ അലങ്കാരത്തിനെ അഭിനന്ദിച്ചു. ക്ലാസ്സ്‌ തീരുന്നതുവരെ രമേശന്‍ അങ്ങനെ വാതില്‍ക്കല്‍ ഒളിച്ചുനിന്നു. 

ക്ലാസ്സ്‌ തീര്‍ന്നപ്പോള്‍ വാതിലിനിടയിലൂടെ ഒരു വളയിട്ട കൈ.

“ഡേയ്, കേരളത്താന്‍, ഇന്നാ പുടീടാ ഉമ് വേട്ടി.”

അത് ആരായിരുന്നൂന്ന് രമേശന് ഇന്നും അറിയില്ല. അന്ന് തൊട്ട് രമേശന്‍ പാന്‍റ്സ് ഇട്ടു മാത്രമേ കോളേജില്‍ പോയിട്ടുള്ളൂ.

2.  തൂപ്പുകാരിയുടെ ചതി.


കോളജില്‍ എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ച്ചയും പതിനൊന്നു മുതല്‍ രണ്ടരവരെ ക്ലാസ്സില്ല. അന്ന് സ്പോര്‍ട്സ്‌ പ്രാക്ടിസ്‌.

രമേശന്‍റെ  ക്ലാസ്സിലെ എല്ലാപേരും അന്ന് അല്പം ദൂരെയുള്ള സ്ഥലത്ത് പനങ്കള്ള് കുടിക്കാന്‍ പോകും. ശിവഭക്തനായ രമേശന് മദ്യം വ്യര്‍ജ്ജ്യം.
ഒരു ദിവസം അവര്‍ രമേശനെ നിര്‍ബന്ദിച്ചു കൊണ്ട് പോയി.

അരക്കുപ്പി കുടിച്ച രമേശന് അലമ്പ് ധൈര്യം കിട്ടി.

 വളാ... വളാ സംസാരം. ആറടിയുള്ള തമിഴ്‌ സഹപാഠികള്‍ ആറിഞ്ചുള്ള ഞാഞ്ഞൂലുകളെ പോലെ തോന്നി.

കോളേജില്‍ തിരിച്ചെത്തി.

ഉച്ച തിരിഞ്ഞു ആദ്യ പിരീഡ് മലയാളം. കോളേജില്‍ മലയാളത്തിന് മൊത്തം മൂന്നു പേര്‍. എല്ലാപേരും  ആണുങ്ങള്. ഒരു ബോറന്‍ ചാണ്ടി മാഷ്‌. അതേ സമയം തമിഴ്‌ കുട്ടികള്‍ക്ക് തമിഴ്‌ ക്ലാസ്സ്‌. അവിടെ നിറയെ പെണ്‍കുട്ടികള്‍.

ജോളി........ജോളി.

കള്ളടിച്ചവന് കോളേജ്‌ സ്വന്തം അപ്പന്‍റെ വക.

രമേശന്‍ പറഞ്ഞു, “ ഡാ, ഞാന്‍ ഇന്ന് തമിഴ്‌ ക്ലാസ്സില്‍ വരാം.
കള്ളടിച്ചു കിന്‍റ് ആയ  രമേശനെയും പൊക്കി അവര്‍ തമിഴ്‌ ക്ലാസ്സില്‍ പോയി.

ലക്ചറര്‍ വന്നു, തമിഴ്ശെല്‍വി, മാടം.

അവര്‍ ഒരുത്തനോടു നാല് വരി വായിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.

“ കറുപ്പ് വളയല്‍ കയ്യുടന്‍ ഒരുത്തി
കുനിന്തു വലൈന്തു പെരുക്കി പോനാള്‍
വാസല്‍ സുത്തമാച്ചു
മനസ്സ് കുപ്പയാച്ചു.”

അവര്‍ രമേശനെ നോക്കി, “ഡേയ്, ഇതനോട, പൊരുള്‍ വിളക്കെടാ” (അര്‍ഥം പറയെടോ)

രമേശന്‍ എണീറ്റു.

കൂടെയുള്ളവര്‍ അടക്കിപ്പിടിച്ച് ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
“അത് വന്ത്, മാടം......”

“ശോല്ലെടാ, സോമ്പേരി” (പറയെടോ, മടയാ)

“ കറുത്ത വള പോട്ട....ഒരു പെണ്ണുമ്പിള്ള, വാതിലില് വന്താച്ച്...അവ... എന്നവോ ഗുണിച്ചു പാത്താച്ചു.......പേപ്പര്‍ എല്ലാം ദൂരെ പോട്ട് വാസല്‍ സുത്തമാക്കി. ഉത്തരം കിടക്കാമ അവ മനസില അന്ത ചോദ്യം ഒരു കുപ്പ മാതിരി കിടന്ത്.”

പൊട്ടിച്ചിരിയില്‍ ക്ലാസ്സ്‌ പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു.

രമേശന് മനസ്സിലായില്ല, എന്താ അബദ്ധം എന്ന്.

“എന്നാടാ, ഉനക്ക് പൈത്തിയമാടാ?” (നിനക്ക് ഭ്രാന്താണോ?)

ഒരാള്‍ എണീറ്റു പറഞ്ഞു, “ അവന്‍ മലൈയാളത്താന്‍”

“അപ്പടിയാട, ഉക്കാര്...തമിഴ്‌ ക്ലസ്സുക്ക് വന്തത നെനച്ചു നാന്‍ പെരുമപ്പെടുരേന്‍”

(തമിഴ്‌ ക്ലാസ്സില്‍ വന്നതോര്‍ത്ത് നിന്നെക്കുറിച്ചു ഞാന്‍ അഭിമാനിക്കുന്നു)

യഥാര്‍ത്ഥ അര്‍ഥം അറിയണ്ടേ?

“ കറുത്ത വളയിട്ട ഒരു സുന്ദരി കുനിഞ്ഞു വാതില്‍ ചൂലുകൊണ്ട് വൃത്തിയാക്കി.  കുനിഞ്ഞു വൃത്തിയാക്കുന്ന സുന്ദരിയെ നോക്കി കൊണ്ടു നിന്നവന്‍റെ മനസ്സ് മലിന ചിന്തകളാല്‍ വൃത്തികേടായി.”

Saturday, November 26, 2011

അല്പം ബുദ്ധി പരീക്ഷിക്കാം

സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഇടവേളകളില്‍ ചോദിക്കുന്ന ബുദ്ധിയും കുസൃതിയും ഇടകലര്‍ന്ന ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്തെടുത്ത് ഇവിടെ ചോദിക്കുന്നു.

1. അഞ്ചു വളയങ്ങള്‍. അത് ഒരു ചങ്ങലയില്‍ എന്ന പോലെ യോജിപ്പിക്കണം. ചുരുങ്ങിയത് എത്ര വളയങ്ങള്‍ പൊട്ടിക്കണം?

2. കാല്‍ക്കുലേറ്റര്‍ ഉപയോഗിക്കരുത്. സമയം പത്തു സെക്കന്‍ഡ്‌. ആദ്യത്തെ അഞ്ചു പൂര്‍ണ്ണ സംഖ്യകളുടെ ഗുണനഫലം എത്ര?

3. നാലു ഒന്ന് ഉപയോഗിച്ച് എഴുതാവുന്ന വല്യ സംഖ്യ 〖11〗^11 ( 11 tothe power 11 or 11 raised to 11) ആണെങ്കില്‍ നാല് രണ്ട് ഉപയോഗിച്ച് എഴുതാവുന്ന ഏറ്റവും വല്യ സംഖ്യ ഏത്?

4. പൂജ്യം മുതല്‍ ഒമ്പത് വരെയുള്ള സംഖ്യകള്‍ ഒറ്റപ്രാവശ്യം മാത്രം ഉപയോഗിച്ച് “ഒന്ന്” കൊണ്ടുവരാമോ? ( +, -, ÷, × ഇവ ഉപയോഗിക്കരുത്.)

5. ഒരു സമചതുരാകൃതിയില്‍ ഉള്ള കുളം. അതിന്‍റെ നാല് മുക്കിലും നാല് വൃക്ഷങ്ങള്‍. ആ കുളം വലുതാക്കണം. അത് സമചതുരാകൃതിയില്‍ തന്നെ വേണം. വൃക്ഷങ്ങള്‍ കുളത്തിന്‍റെ ഉള്ളിലാകാന്‍ പാടില്ല.




6. “A” എന്ന അക്ഷരം ഉപയോഗിക്കാത്ത നൂറ് ഇംഗ്ലീഷ് വാക്കുകള്‍ പെട്ടെന്ന് പറയാമോ?

7. 3 ---- = 6 . ഈ ടാഷില്‍ ഒരു അക്കമോ അടയാളമോ ഉപയോഗിച്ച് സമവാക്യം ശരിയാക്കാമോ? ഒറ്റ അടയാളം അല്ലെങ്കില്‍ ഒറ്റ നമ്പര്‍.

8. ഇന്ത്യാ-പാക്‌ അതിര്‍ത്തിയില്‍ ഒരു കാള. തല ഭാഗം ഇന്ത്യയില്‍ . വാല്‍ ഭാഗം പാകിസ്ഥാനില്‍. പുല്ലും വയ്ക്കോലും വെള്ളവും ഇന്ത്യാക്കാരന്‍ കൊടുക്കണം. പാകിസ്ഥാന്‍കാരന്‍ ചാണകമൊക്കെ മാറ്റി, വൃത്തിയാക്കി പരിപാലിക്കുന്നു. അപ്പോള്‍ പാല് ആര്‍ക്കാണ്? ഇന്ത്യാക്കാരനോ? പാകിസ്ഥാന്‍കാരനോ?

9. 2012-ഇല്‍ എത്ര മാസങ്ങള്‍ക്ക് ഇരുപത്തിയെട്ട് ദിവസങ്ങള്‍ ഉണ്ട്?

10. ഒരാള്‍ കൊച്ചിയില്‍ നിന്ന് യാത്ര തിരിക്കുന്നു. ആയിരം കിലോമീറ്റര്‍ തെക്കോട്ട്. പിന്നെ ആയിരം കിലോമീറ്റര്‍ കിഴക്കോട്ട്. വീണ്ടും ആയിരം കിലോമീറ്റര്‍ വടക്കോട്ട്. വീണ്ടും ആയിരം കിലോമീറ്റര്‍ പടിഞ്ഞാറോട്ട്. അയാള്‍ പുറപ്പെട്ട സ്ഥലത്തല്ല എത്തിച്ചേരുക. എന്തുകൊണ്ട്?


ശ്രദ്ധിക്കുക:- ഉത്തരങ്ങള്‍ കമന്‍റില്‍ ഉണ്ട്.

അഞ്ചാമത്തെ ചോദ്യത്തിന്‍റെ ഉത്തരം :


Monday, November 21, 2011

മോനെ, കമ്പ്യൂട്ടര്‍ തല തിരിഞ്ഞെടാ!!!!

സന്ദീപും രമേഷും ആ കമ്പനിയില്‍ അസ്സി. മാനേജര്‍( സിസ്റ്റം ) ആയി ചാര്‍ജ്‌ എടുക്കുമ്പോള്‍ സ്വപ്നത്തില്‍ കൂടി വിചാരിച്ചിരുന്നില്ല, കരുണാകരന്‍ പിള്ള എന്ന കുരിശു അവരെ കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന്.

അന്നേ ദിവസം തന്നെ പതിനൊന്നു മണിക്കുള്ള ശുഭ മുഹൂര്‍ത്തത്തില്‍ കാതില്‍ പൂടയുള്ള ഒരു ഒരാള്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ റൂമില്‍ ഹാജരായി.

“മക്കളെ, ഞാന്‍ കരുണാകരന്‍ പിള്ള. ഫോര്‍മാന്‍. 30 വര്‍ഷമായി ഇവിടെ. മെക്കാനിക്കായി ചേര്‍ന്നതാ. ഇനി ഒരു വര്‍ഷം കൂടെ ഉണ്ട്.”

കരുണാകരന്‍ പിള്ളക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് പണിയൊന്നുമില്ല. കമ്പ്യൂട്ടര്‍ റൂം എ.സി. ആയതിനാല്‍ അയാളുടെ സ്ഥിരം ഇരിപ്പിടം അവിടാക്കി.

കുറെക്കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ്, അസ്സി. മാനേജര്‍( സിസ്റ്റം ) വല്യ ചാമിംഗ് ഇല്ലാത്ത പണിയാണെന്ന് സന്ദീപിനും രമേഷിനും മനസ്സിലായത്‌. പ്രോഗ്രാം തൊട്ടു എല്ലാ ഹാര്‍ഡ്‌വെയര്‍ പണികളും സ്വയം ചെയ്യണം. സി.ആര്‍.ടി. മോണിറ്റര്‍ സെക്ഷനില്‍ നിന്ന് തലച്ചുമടായി കമ്പ്യൂട്ടര്‍ റൂമില്‍ കൊണ്ട് വന്നു റിപ്പയര്‍ ചെയ്യണം. ആഴ്ചതോറും വാക്യൂം ക്ലീനര്‍ ഉപയോഗിച്ച് സി.പി.യു. വൃത്തിയാക്കണം.

കരുണാകരന്‍ പിള്ള കമ്പ്യൂട്ടര്‍ റൂമിന്റെ കാവല്‍ക്കാരനായി.

അപ്പോഴാണ് ആ അത്യാഹിതം സംഭവിച്ചത്. ഒരു ഡെപ്യൂട്ടി. മാനേജര്‍ (പ്രൊഡക്ഷന്‍) പോസ്റ്റ്‌, പ്രമോഷനിനൂടെ നികത്തണമെന്ന തൊഴിലാളികളുടെ ദീര്‍ഘകാല ആവശ്യം മാനേജ്‌മന്‍റ് അംഗീകരിച്ചത്.

നറുക്ക് വീണത്‌ കരുണാകരന്‍ പിള്ളക്ക്.

ഒരു സ്റ്റോര്‍ റൂം വൃത്തിയാക്കി അതില്‍ വെണ്ടയ്ക്കാ ബോഡും വച്ച് കരുണാകരന്‍പിള്ളയെ കുടിയിരുത്തി.

അര്‍ഹാതയില്ലത്തവന് അംഗീകാരം കിട്ടിയാല്‍ അഹങ്കാരത്തിന്‍റെ ആറാട്ടായിരിക്കും എന്നതിന് പുള്ളി ഉത്തമോദാഹരണമായി.
................................................................................

ലീലാ വിലാസം. ഒന്ന്


ഫോണ്‍ ബെല്‍ ശബ്ദിച്ചു.

“ഹലോ”

“കോന്‍ ബോല്‍ രഹാ, ഹൈ?”

“സന്ദീപ്‌ , സാര്‍”

“ഡെപ്യൂട്ടി. മാനേജര്‍, പ്രൊഡക്ഷന്‍ ഹിയര്‍...പ്ലീസ്‌ കം”

ഇന്നലവരെ കടിച്ചു തൂങ്ങി ഇവിടിരുന്ന് ഉറക്കം തൂങ്ങിയ കരുണാകരന്‍ പിള്ള.

“ഡാ, രമേഷേ, ആ കരുണാകരന്‍ പിള്ള വിളിക്കുന്നു. ഞാന്‍ പോയിട്ട് വരാം.”
സന്ദീപ്‌ അകത്തു കടന്നു , “ എന്താ ചേട്ടാ, വിളിച്ചത്”

കരുണാകരന്‍ പിള്ള തുറിച്ചു നോക്കി. ആ വിളി ഇഷ്ടമായിട്ടില്ല.

“ സാര്‍, പ്ലീസ്‌ എന്താ കാര്യം?”

കരുന്നകാരന്‍ പിള്ള അവനെ അഭിനന്ദിക്കും മട്ടില്‍ ഒന്ന് ചിരിച്ചു. ഇവന് ബുദ്ധിയുണ്ട് , കാര്യം പെട്ടന്ന് മനസ്സിലാക്കിയത് കണ്ടില്ലേ?

“എടാ, എന്‍റെ ഇന്നലെ വാങ്ങിയ മൊബൈലില്‍ സമയം തെറ്റായി കാണിക്കുന്നു. നീ ബി. എസ്. എന്‍. എല്ലിന്‍റെ കസ്റ്റമര്‍ കെയറില്‍ വിളിച്ചു ശരിയാക്കിത്തരാന്‍ പറ.”

സന്ദീപ്‌ ഞെട്ടി. സ്വന്തം ഫോണില്‍ സമയം സെറ്റ്‌ ചെയ്യാന്‍ അറിയാത്ത പൊട്ടന്‍ കൊണാപ്പന്‍.

“ഇപ്പോ വിളിച്ചു പറയാം, സാര്‍. എന്തായാലും ഫോണ് എന്‍റെ കയ്യില്‍ ഒന്ന് തന്നേ, ശരിയായാല്‍ ഉടന്‍ കൊണ്ട് വരാം.”

കമ്പ്യൂട്ടര്‍ റൂമിലെത്തി.

“ ഡാ, സന്ദീപ്‌ എന്താടാ മുഖത്ത് ഒരു ചിരി”

“ ഡാ, ആ കരുണാകരന്‍ പിള്ളയുടെ മൊബൈലിലെ സമയം കസ്റ്റമര്‍ കെയറില്‍ വിളിച്ചു ശരിയാക്കണം പോലും, ആ പൊട്ടന്റെ വിചാരം, ടി. വിയില്‍ സമയം എഴുതി കാണിക്കുന്നത് പോലെയാ മൊബൈലിലെന്നാ.”

വൈകുന്നേരം വരെ ഫോണ്‍ കയ്യില്‍ വച്ച് ശരിയാക്കി തിരിക്കൊടുത്തു.
................................................................................................
ലീലാവിലാസം 2

ഫോണ്‍ ബെല്‍ ശബ്ദിച്ചു.

“ഹലോ”

“കോന്‍ ബോല്‍ രഹാ, ഹൈ?”

“സന്ദീപ്‌ , സാര്‍”

“ഡെപ്യൂട്ടി. മാനേജര്‍ടെ, പ്രൊഡക്ഷന്‍ ഹിയര്‍...പ്ലീസ്‌ കം”

“എടാ, എന്‍റെ മൊബൈലില്‍ ശബ്ദം ബ്രേക്ക്‌ ആകുന്നു. ഒരു എരിയല്‍ കെട്ടിയാലോ?”

സന്ദീപ്‌ മനസ്സില്‍ പിറുപിറുത്തു,” നീ ഏലിയാനാടാ, അതാ പ്രശ്നം.”

“ഇല്ല, സാര്‍ അത് കൊണ്ട് ശരിയാവില്ല.”

കരുണാകരന്‍ പിള്ള സ്വയം ഒരു വഴി കണ്ടു പിടിച്ചു. ഫോണ്‍ വരുമ്പോള്‍ ബെല്ലടിച്ചു പ്യൂണിനെ വരുത്തും. കതകു തുറന്നു പിടിക്കും. സംസാരിച്ച ശേഷം അടപ്പിക്കും. ഒരു പ്രയോജനവുമില്ലെങ്കിലും അത് അയ്യാള്‍ തുടര്‍ന്നു.

ഇത് കണ്ട സന്ദീപ്‌ രമേഷിനോട് പറഞ്ഞു, “ ആ നാറിയുടെ വിചാരം , മേ ഐ കം ഇന്‍ സാര്‍ എന്ന് ചോദിച്ചു, സിഗ്നല്‍ അയാളുടെ കതകില്‍ മുട്ടി വിളിക്കുകയാണത്രേ, കതകു തുറന്നുതും ഓടിച്ചെല്ലാന്‍”
...............................................................................................

കരുണാകരന്‍ പിള്ളക്കിട്ടു ഒരു പണി:


കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ എ.ബി.സി.ഡി. അറിയാത്ത പിള്ളക്ക് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര്‍ വേണം. കുറെ നാളായി ശല്യം. ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര്‍ മേശപ്പുറത്തില്ലെങ്കില്‍ ഡെപ്യൂട്ടി. മാനേജര്‍ക്ക് എന്ത് ഗമ? കുറെ നാളായി, അവരുടെ പുറകെ കൂടി. അവസാനം ഒരു കണ്ടം ചെയ്യാറായ ഒരു തല്ലിപ്പൊളി കമ്പ്യൂട്ടര്‍ സംഘടിപ്പിച്ചു കൊടുത്തു.

അന്ന് തൊട്ടു സന്ദീപിനും രമേഷിനും ഉള്ള സ്വസ്ഥത കൂടെ പോയി. ലോഗ് ഓണ്‍ ചെയ്യാനും ഓഫ്‌ ചെയ്യാനും കൂടെ അറിയില്ല. ഓരോ 5 മിനിറ്റില്‍ ഓരോ കാള്‍.

തല പുകഞ്ഞാലോചിച്ചു, ഇനി അത് പൊക്കാന്‍ എന്താ വഴി.

രമേഷ് പറഞ്ഞു,” ഡാ, നമുക്ക് രണ്ടുപേര്‍ക്കും കൂടെ പുള്ളിയുടെ റൂമില്‍ പോകാം. നീ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കണം ഞാന്‍ കമ്പ്യൂട്ടറില്‍ ചെയ്യുന്നത് പുള്ളി ശ്രദ്ദിക്കരുത്. എറ്റോ?

“ ഏറ്റു.”

അവര്‍ പിള്ളയുടെ റൂമിലെത്തി.

“ സാറേ, സാറ് വന്ന ശേഷമാ, പ്രൊഡക്ഷന്‍ വിംഗ് ഒന്ന് ഉഷാറായത്. സാറിനെ സമ്മതിക്കണം.” സന്ദീപ്‌ പുകഴ്ത്തല്‍ തുടര്‍ന്നു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.

രമേഷ് പതുക്കെ കീ ബോഡ് തിരിച്ചു അടുത്ത് വച്ച് “ CTRL + ALT + DOWNWARD ARROW" ഞെക്കി.
സന്ദീപിനെ തോണ്ടി, നോക്കിയപ്പോള്‍ ഓ.ക. എന്നാ രീതിയില്‍ ഒന്ന് കണ്ണടിച്ചു.

“ അപ്പൊ പോട്ടെ, സാറേ?”

കമ്പ്യൂട്ടര്‍ റൂമിലെത്തി അഞ്ചു മിനിറ്റ്‌ കഴിഞ്ഞതും ഫോണ്‍

“ മോനെ, കരുണാകരന്‍ പിള്ളയാടാ”

( നാറി, ഇപ്പ്രാവശ്യം അവന്റെ ഡസിഗ്നേഷന്‍ പറഞ്ഞില്ല)

“ എന്റെ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ തലതിരിഞ്ഞെടാ”

“ എന്താ, സാറേ മനസ്സിലാകുന്നില്ല? ഞങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ ഒരു കാര്യം ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല.”

സന്ദീപും രമേഷും പിള്ളയുടെ റൂമിലെത്തി. മുഖത്ത് അത്ഭുതവും ദുഖവും അവര്‍ വരുത്തി
“ സാറേ , അമ്പതിനായിരം രൂപയുടെ സാധനമാ, സത്യത്തില്‍ സാറ് എന്താ ചെയ്തത്?”

“ സത്യമായിട്ടും മക്കളെ, ഞാന്‍ ഒന്നും ചെയ്തില്ല.”


“ അല്ല സാറേ, സാറ് അറിയാതെ എന്തൊക്കെയോ ഞെക്കി. അല്ലാതെ ഇങ്ങനെ വരില്ല. ചിലപ്പോള്‍ ശരിയക്കാനെ പറ്റില്ല, ശരിയാക്കണമെങ്കില്‍ ഒരു മുപ്പതിനായിരമെങ്കിലും ആകും”

പിള്ളയുടെ നാക്ക്‌ അണ്ണാക്കില്‍ കയറി,“ ഇനി എന്ത് ചെയ്യാം?”

“ സാറ്, ആരോടും മിണ്ടണ്ട, ഞങ്ങള്‍ മാറ്റി തരാം, പക്ഷെ ചെലവ് ചെയ്യണം..സമ്മതിച്ചോ?”

“ഏറ്റൂന്നേ”

പിള്ള പിന്നെ റിട്ടയര്‍ ആകുന്നതു വരെ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ചോദിച്ചില്ല. കാണുമ്പൊള്‍ ആരോടും പറയരുത് എന്ന് ഇടയ്ക്കിടെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുമായിരുന്നു.

Saturday, November 19, 2011

രണ്ടു അധ്യാപികമാര്‍

അധ്യാപിക ഒന്ന്: രംഗം : ഒന്ന്

ഒരു ബി.എട് കോളേജിലെ ഒരു ക്ലാസ്സ്‌ റൂം.

പുതിയ അധ്യയന വര്‍ഷത്തിലെ ആദ്യ ദിവസം.

ഒരു വിദ്യാര്‍ഥി വളരെ ലേറ്റ് ആയി ക്ലാസ്സില്‍ എത്തുന്നു. വാതില്‍ക്കല്‍ തല കാണിച്ചു അങ്ങനെ നില്‍ക്കുന്നു. ക്ലാസ്സില്‍ ഒരു പൊട്ടിച്ചിരി. അധ്യാപിക വാതില്‍ക്കല്‍ നോക്കുന്നു. ആ കുട്ടിയോട് അകത്തു വരാന്‍ പറയുന്നു.

ഈ രംഗം തുടര്‍ന്നുള്ള മൂന്നു ദിവസവും ആവര്‍ത്തിക്കുന്നു. മൂന്നാം നാള്‍ ക്ലാസ്സ്‌ തീര്‍ന്നപ്പോള്‍ ആ അധ്യാപിക വിദ്യാര്‍ഥിയുടെ തോളില്‍ തട്ടി, “പ്ലീസ്‌ കം വിത്ത്‌ മി ടു ദ സ്റ്റാഫ്‌ റൂം”.

“എന്താ, എന്നും ലേറ്റ്, മറ്റു കുട്ടികളെ ചിരിപ്പിക്കാനാണോ?”

“അല്ല, മാം.”

“പിന്നെ?”

“അത്....അത്......”

“എന്തായാലും പറയു”

“മാം, എന്‍റെ പഠനച്ചെലവ് വീട്ടില്‍ നിന്നും തരുന്നില്ല, ഞാന്‍ വീണ്ടും പഠിക്കുന്നതിനോട് വീട്ടില്‍ ആര്‍ക്കും യോജിപ്പില്ല, എന്തെങ്കിലും പണിക്കു പോകാന്‍ പറയുന്നു. എനിക്ക് ഒരു അധ്യാപകനാകണം. പഠനച്ചെലവിനു ഞാന്‍ ട്യൂഷന്‍ എടുക്കുന്നു. ട്യൂഷന്‍ എടുത്തിട്ട് എത്തുമ്പോള്‍ ലേറ്റ് ആകുന്നതാണ്.”

“ വീട്ടുകാര്‍ക്ക് പഠനച്ചെലവ് തരാന്‍ പ്രാപ്തി ഉണ്ടോ?”

“ അച്ഛന്‍ കുടിക്കുന്നതില്‍ പകുതി കിട്ടിയാല്‍ മതി, എനിക്ക് പഠിക്കാന്‍. പക്ഷെ തരില്ല. മൂത്ത സഹോദരങ്ങള്‍ ചെലവിനു കൊടുക്കുന്നു, ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്താല്‍ അവരുടെ ഷെയര്‍ കുറക്കാം. അതിനാലാണ് ആര്‍ക്കും ഞാന്‍ ഇവിടെ പഠിക്കുന്നതിനോട് താല്പര്യം ഇല്ലാത്തത് “

“സാരമില്ല, ലേറ്റ് ആയി വന്നോളു.”, അധ്യാപിക തോളില്‍ തട്ടി പോകാന്‍ ആംഗ്യം കാണിച്ചു.
തന്നെക്കാള്‍ മൂന്നോ നാലോ വയസ്സ് കൂടുതലുള്ള ആ അധ്യാപികയില്‍ അവന്‍ ഒരു നല്ല അമ്മയെ കണ്ടു. കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു പോയി.

രംഗം : രണ്ട്

പ്രാക്ടിക്കല്‍ എക്സാം.

ആദ്യ ദിവസം ടീച്ചിംഗ് എയ്ടുകളുടെ പ്രദര്‍ശനം.

കാശ് വളരെ ചിലവാക്കി ഉണ്ടാക്കിയ എയ്ടുകളുമായി മറ്റുള്ളവര്‍. തുച്ചമായ തുകക്ക് കാര്‍ഡ്‌ബോഡില്‍ തട്ടിക്കൂട്ടിയ എയ്ടുമായി ഈ വിദ്യാര്‍ഥി. ഡിരക്ടരുടെ പരിശോധന.

അദ്ദേഹം പുച്ഛത്തില്‍ ഒന്ന് നോക്കി. മാര്‍ക്ക്‌ ഇട്ടു പോയി. അധ്യാപിക വിദ്യാര്‍ഥിയുടെ അരികില്‍ എത്തി.

“മാര്‍ക്ക്‌, തീരെ കുറവാണ് കേട്ടോ, പ്രാക്ടിക്കലിന് ക്ലാസ്സ്‌ കിട്ടാന്‍ ഇനി കഷ്ടമാണ്”
രംഗം : മൂന്ന്

പ്രാക്ടിക്കല്‍ പരീക്ഷ. വിദ്യാര്‍ഥിക്ക് കിട്ടിയ പാഠം “താപം” ക്ലാസ്സ്‌, ഏഴ്.

കുട്ടികളുടെ കൈകള്‍ തമ്മിലുരസി ചൂടുണ്ടാക്കി അവര്‍ക്ക് ഘര്‍ഷണം കൊണ്ട് തപമുണ്ടാക്കുന്നത് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.

അടുത്തത് താപമാനിയുടെ ആവശ്യം പറഞ്ഞു കൊടുക്കണം.

“കുട്ടികളെ, ആരുടെ വീട്ടിലൊക്കെ മുത്തശ്ശി ഉണ്ട്?”

കുറേപ്പേര്‍ കയ്യുയര്‍ത്തി.

“അവരൊക്കെ ചൂടു വെള്ളത്തിലാണോ കുളിക്കുക?”

വീണ്ടും കുറേപ്പേര്‍ കയ്യുയര്‍ത്തി.

“ ആ വെള്ളത്തില്‍ തൊട്ടിട്ടുണ്ടോ”

“ അതെ”

അതിലൊരാരളിനോട് ചോദിച്ചു. “ അത് എത്രയാ ചൂട്?”

“ ഭയങ്കര ചൂട് “

“മുത്തശ്ശിയും അങ്ങനാണോ പറയുക?"

“അല്ല.”

പിന്നെ?”

“പച്ചവെള്ളം പോലെ ഇരിക്കുന്നു”

“ ഇതില്‍ നിന്നും നമുക്ക് മനസ്സിലാകുന്നത് ചൂട് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും അനുഭവപ്പെടുന്നത്, വ്യത്യസ്ത തരത്തിലാണ്. അതിനാല്‍ താപം അളക്കുവാന്‍ ഒരുപകരണം വേണം, അതാണ്‌ താപമാപിനി.”
താപമാപിനിയെ കുറിച്ച് പഠിപ്പിച്ചു, ചോദ്യങ്ങള്‍ കേട്ട്, ഒരു ആവര്‍ത്തനം നല്‍കി ക്ലാസ്സ്‌ അവസാനിപ്പിച്ചു.

ട്യൂഷന്‍ വയിറ്റ് പിഴപ്പാക്കിയ ആ വിദ്യാര്‍ഥിക്ക് പഠിപ്പിക്കല്‍ വളരെ ലഘുവായിരുന്നു.

മാര്‍ക്ക് ഇടാന്‍ വന്നത് അതെ അധ്യാപിക.

“ കണ്‍ഗ്രാട്സ്, നന്നായി പ്രാക്ടിക്കലിന് ക്ലാസ്സ്‌ ഉറപ്പാ.”

മാര്‍ക്ക്‌ ലിസ്റ്റ്‌ ഡിരക്ടരുടെ അടുത്തെത്തി.

“ ഇട്സ്, ഇമ്പോസ്സിബിള്‍, ഹൌ ഡെയര്‍ സച് എ ഹൈ മാര്‍ക്ക്‌ വാസ്‌ റിവാര്‍ടെഡ് ഇന്‍ പ്രാക്ടിക്കല്‍സ്?”

“ ഹി ഡിസെര്‍വ്, സാര്‍”

“ലെറ്റ്‌, മി സീ ഹിസ്‌ ക്ലാസ്സ്‌”

ആ ക്ലാസ്സ്‌ ഒന്ന് കൂടി ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞ്, ആ വിദ്യാര്‍ഥിക്ക് കൈ കൊടുത്തു, “ വെല്‍ ഡോണ്‍”

................................................................................................

അദ്ധ്യാപിക : രണ്ട്

ചില അധ്യാപികമാരുണ്ട്. ഒരു കാരണവുമില്ലാതെ, ചില വിദ്യാര്‍ഥികളോട് വെറുപ്പ്‌ കാണിക്കും. ചിലരോട് സ്നേഹവും. ജാതി, മത, ഭാഷാ പരിഗണനകള്‍ മറികടക്കാനാകാത്ത ചിലര്‍.
അങ്ങനെയുള്ള ഒരു അധ്യാപിക.

രംഗം: ഫിസിക്സ് ലാബ്‌.

ഫൈനല്‍ പ്രാക്ടിക്കല്‍ ഏക്സാമിന്റെ നറുക്കെടുപ്പ്. ഈ വിദ്യാര്‍ഥിക്ക് കിട്ടുന്ന പരീക്ഷണത്തിന്‌ അമ്മീറ്റര്‍ (കറന്റ് അളക്കുന്ന ഉപകരണം) വേണം. നോക്കിയപ്പോള്‍ നന്നായി വര്‍ക്ക് ചെയ്യുന്നത് ഇല്ല. വോള്‍ട്ട് മീറ്റര്‍ ഉണ്ട്. അതിനെ അമ്മീറ്റര്‍ ആക്കി മാറ്റാന്‍ വിദ്യാര്‍ഥിക്ക് അറിയാം. കോളേജില്‍ ഉപയോഗിക്കാത്ത സര്‍ക്യൂട്ട് വരയ്ക്കണം. അല്പം ടേബിള്‍ മാറ്റണം. ഒരു റെസിസ്ടര്‍ ഉപയോഗിച്ച് വോള്‍ട്ട് മീറ്ററിനെ അമ്മീറ്ററാക്കാം.

വിദ്യാര്‍ഥി പുതിയ സര്‍ക്യൂട്ട് വരച്ചു.

എല്ലാം കണക്ട് ചെയ്തു.

വെരിഫിക്കഷന് അധ്യാപിക എത്തി

“ എന്താ, ഇത് വരച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത്?”

“ ശരിയാണ് മാം, ഇവിടെ ഉള്ള അമ്മീറ്റര്‍ പ്രോപ്പറായി വര്‍ക്ക്‌ ചെയ്യുന്നില്ല. അത് കൊണ്ട് സര്‍ക്യൂട്ട് മാറ്റി.”

“ ഉള്ളത്, എടുത്തു ഫിറ്റ്‌ ചെയ്യ്, റീഡിംഗ് എടുക്കണ്ട, ഗ്രാഫ് കിട്ടാന്‍ സ്വയം റീഡിംഗ് ഇട്ട്, മാനിപുലേറ്റ് ചെയ്”

“ഇല്ല മാം, എനിക്ക് ടേബിള്‍ തീരെ ഓര്‍മ്മയില്ല. അല്പം എങ്കിലും അറിയാമെന്കില്‍ അല്ലെ , മാനിപുലേറ്റ്, ചെയ്യാനാകൂ, എനിക്കുറപ്പുണ്ട്, ഗ്രാഫ് കൃത്യമായി വരും.”

അധ്യാപിക ചുവന്ന പെന്‍ കൊണ്ട് ചിത്രത്തില്‍ വല്യൊരു “X” വരച്ചു.

വിദ്യാര്‍ഥി മുട്ടുകുത്തി ,”പ്ലീസ്‌, മാം എന്നെ പ്രാക്ടിക്കല്‍ ചെയ്യാന്‍ അനുവദിക്കൂ”

അധ്യാപിക പേപ്പര്‍ വലിച്ചെടുത്തു. മുകളില്‍ 0/80 എന്ന് മാര്‍ക്കിട്ടു.

“ആര്‍ യു ഹാപ്പി?”

വിദ്യാര്‍ഥിക്ക് തല ചുറ്റി. ഇതുവരെ തോറ്റിട്ടില്ല. കഴിഞ്ഞ പത്ത് പ്രക്ടിക്കലിനും ഫുള്‍ മാര്‍ക്ക്‌.

നിയന്ത്രണം വിട്ടു പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.

“ നിങ്ങളുടെ വിവരക്കേടിന്, എന്റെ ജീവിതം നശിപ്പിക്കരുത്, പ്ലീസ്‌....”

ശബ്ദം ഉച്ചത്തിലായിരുന്നു. എച്ച്.ഒ.ഡി. ഓടി എത്തി.

“എന്താ?, നിനക്ക് എന്താ വേണ്ടത്?”

അവന്‍ ഡയഗ്രം കാണിച്ചു കൊടുത്തു.

“ ഇട്സ് പെര്‍ഫക്റ്റ്ലി കറക്റ്റ്‌ , യു കാരി ഓണ്‍”

അവന്‍ പ്രാക്ടിക്കല്‍ തുടര്‍ന്നു. അധ്യാപിക അടുത്ത് വന്നു പല്ലുരുമ്മി, “യു, റാസ്കാല്‍, യു ഹുമിലിയേറ്റഡ് മി? നീ ജയിച്ചൂന്നു, കരുതണ്ട, എന്നെങ്കിലും എന്റെ കയ്യില്‍ കിട്ടും”